![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b5/Sphingolipids_general_structures.png/640px-Sphingolipids_general_structures.png&w=640&q=50)
اسفنگولیپید
From Wikipedia, the free encyclopedia
اسفنگولیپید (به انگلیسی: Sphingolipid) یکی از لیپیدهای مرکب است که در بدن جانوران به خصوص در غشای سلول وجود دارد.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b5/Sphingolipids_general_structures.png/640px-Sphingolipids_general_structures.png)
در اسفنگولیپیدها الکل آمینداری که به الکل اسفنگوزینی معروف اند با اسید چرب استر میشوند. (هسته سرامیدی). اسفنگومیلین بیش از ۸۵٪ اسفنگولیپیدهای بدن انسان را تشکیل میدهد.
اسفنگولیپیدها دسته ای از لیپیدها هستند که حاوی ستون فقرات بازهای اسفنگوئیدی هستند که مجموعه ای از آمینو الکل های آلیفاتیک هستند که شامل اسفنگوزین می شود. انواع آن سرامیدها، اسفنگومیلین، گلیکواسفنگولیپیدها و سرامیدهای دارای اینوزیتول است. آنها در عصاره های مغز در دهه 1870 کشف شدند و به دلیل ماهیت مرموز آنها به نام ابوالهول اسطوره ای نامگذاری شدند.[1] این ترکیبات نقش مهمی در انتقال سیگنال و شناسایی سلول دارند. اسفنگولیپیدوزها یا اختلالات متابولیسم اسفنگولیپید تأثیر خاصی بر بافت عصبی دارند. اسفنگولیپید با گروه هیدروکسیل انتهایی یک سرامید است. سایر گروههای رایج متصل به اتم انتهایی اکسیژن عبارتند از: فسفوکولین که یک اسفنگومیلین تولید میکند و مونومرها یا دایمرهای مختلف قند که به ترتیب سربروزیدها و گلوبوزیدها را تولید میکنند. سربروزیدها و گلوبوزیدها در مجموع به عنوان گلیکوسفنگولیپید شناخته می شوند.