![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d3/Staphylococcus_aureus_VISA_2.jpg/640px-Staphylococcus_aureus_VISA_2.jpg&w=640&q=50)
استافیلوکوک اورئوس
گونهای از استافیلوکوک / From Wikipedia, the free encyclopedia
استافیلوکوک اورئوس (به لاتین: Staphylococcus aureus)، کوکسی گرم مثبت و بیهوازی اختیاری است که مهمترین گونه در جنس (سرده) استافیلوکوک از نظر پزشکی محسوب میشود. گاهی به این باکتری، استافیلوکوک طلایی نیز میگویند. اورئوس در زبان لاتین به معنای طلایی است.[1]
این مقاله ممکن است برای مطابقت با استانداردهای کیفی ویکیپدیا نیازمند بازنویسی باشد. (ژوئیه ۲۰۲۴) |
استافیلوکوک اورئوس | |
---|---|
![]() | |
ردهبندی علمی | |
حوزه: | باکتریها |
فرمانرو: | یوباکتریا |
شاخه: | فیرمیکوتها |
رده: | کوکسیها |
راسته: | باسیلالس |
تیره: | استافیلوکوکاسیه |
سرده: | استافیلوکوک |
گونه: | استافیلوکوک اورئوس |
نام دوبخشی | |
Staphylococcus aureus Rosenbach 1884 | |
این باکتری ممکن است به شکل فلور عادی پوست یا بینی وجود داشته باشد. اینطور تخمین زده میشود که ۲۰ درصد از مردم به مدت طولانی، ناقل باکتری باشند. استافیلوکوک اورئوس، یکی از موفقترین باکتریهای بیماریزاست. این باکتری به دلیل تولید رنگدانه طلایی کارتنوئیدی به نام استافیلوزانتین(به لاتین: staphyloxanthin)، کلنیهای زرد رنگی را ایجاد مینماید. این پیگمان در بیماریزایی نقش دارد زیرا به عنوان ماده آنتیاکسیدان عمل کرده و موجب در امان ماندن باکتری در برابر رادیکالهای آزاد اکسیژن میشود.[2] رادیکالهای آزاد اکسیژن توسط سیستم ایمنی (گلبولهای سفید) میزبان برای کشتن باکتریها تولید میشوند.
استافیلوکوک اورئوس، گستره وسیعی از عفونتها از عفونتهای ساده پوستی (مانند جوشدانه، کورک، کفگیرک، گل مژه و آبسه) گرفته تا بیماریهای تهدیدکننده زندگی (مانند پنومونی، مننژیت، استئومیلیت، اندوکاردیت، سندرم شوک سمی و سپتی سمی) را ایجاد مینماید. استافیلوکوک اورئوس به عنوان یکی از ۵ عامل شایع ایجادکننده عفونتهای بیمارستانی به ویژه عفونتهای زخم پس از جراحی است. هر سال، ۵۰۰ هزار نفر در بیمارستانهای ایالات متحده آمریکا به عفونتهای استافیلوکوک اورئوس مبتلا میشوند.[3]
استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA)، سویههای خاصی از این باکتری هستند که به بیشتر آنتیبیوتیکها مقاوم میباشند. MRSA، بیشتر در بیمارستانها دیده شده است. به این نوع از سویهها، HA-MRSA یا به اصطلاح، استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین اکتسابی از بیمارستان میگویند اما در حال حاضر، سویههای استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین اکتسابی از جامعه (CA-MRSA) در حال گسترش میباشند. سویههای CA-MRSA بر خلاف HA-MRSA، ارتباطی با بستری شدن در بیمارستان ندارند. استافیلوکوک اورئوس اولین بار در سال ۱۸۸۰ توسط جراح اسکاتلندی، آلکساندر اوگستون(به انگلیسی: Alexander Ogston) در شهر آبردین (اسکاتلند) از نمونه چرک آبسه جراحی جدا شد.[4]