شاعر و دیپلمات مکزیکی From Wikipedia, the free encyclopedia
آمادوو نروو (انگلیسی: Amado Nervo; ۲۷ اوت ۱۸۷۰ – ۲۴ مهٔ ۱۹۱۹) ;i که همچنین به نام خوان کریسوستومس نیز شناخته میشود شاعر، دیپلمات، روزنامهنگار، نویسنده، و فیلمنامهنویس اهل مکزیک بود. او همچنین به عنوان سفیر مکزیک در آرژانتین و اروگوئه فعالیت کرد.[1] او برای استفاده از استعاره و اشاره به عرفان در اشعارش شناخته شده بود از او به عنوان یکی از مهمترین شاعران مکزیکی قرن نوزدهم یاد شدهاست.
آمادوو نروو | |
---|---|
زاده | خوان کریسوس تومو رویز د نروو ۲۷ اوت ۱۸۷۰ تپیک |
درگذشته | ۲۴ مهٔ ۱۹۱۹ (۴۸ سال) مونتهویدئو |
آرامگاه | مکزیکوسیتی، مکزیک |
پیشه | شاعر، روزنامهنگار، آموزگار، سفیر مکزیک در آرژانتین و اروگوئه |
زبان(ها) | زبان اسپانیایی |
ملیت | مکزیک |
دوره | قرن نوزدهم و بیستم |
سبک نوشتاری | ادبیات داستانی، شعر، نوشتار |
جنبش ادبی | نوگرایی |
تأثیرگذاشته بر | لوئیس لیال (نویسنده), آلفونسینا استورنی، Ramón López Velarde |
همسر(ها) | آنا سسیلیا لویزا دائیلیس (۱۹۰۱–۱۹۱۲) |
آمدو نورو در در سال ۱۸۷۰ در تپیک نایاریت متولد شد. ۹ سال بیشتر نداشت که پدرش فوت کرد. دو مرگ دیگر نیز به شدن در زندگی او تأثیرگذار بودهاست یکی خودکشی برادرش لوئیس، که نیز یک شاعر بود، و مرگ همسرش آنا سسیلیا لویزا دائیلیس، که فقط ۱۱ سال پس از ازدواجشان بود. تحصیلات اولیه را در مدرسه سن لوئیس گونزگا واقع در ژاکونا، میچوآکان گذراند. پس از فارغالتحصیلی، او در دانشکده کاتولیک روم در نزدیکی زامورا تحصیل کرد. مطالعات او در این دانشکده شامل علم، فلسفه و سال اول قانون بود. در اینجا بود که نروو به نظریههای عرفانی علاقهمند گشت که در برخی از آثار اولیه او منعکس شدهاست.[2]
او بعداً به مزاتلان نقل مکان کرد، جایی که او بهطور متناوب در دفتر وکالت بود و به عنوان روزنامهنگار برای (The Evening Mail) کار میکرد و به حرفهاش ادامه داد تا شاعر، روزنامهنگار و دیپلمات بینالمللی موفق شود.[2]
در سال ۱۸۹۴، نروو کار خود را در مکزیکو سیتی ادامه داد و با کارهای لوئیس گ. اوربینا، تابلوادا، داوالوس، روبن داریو، خوزه سانتوس چاکانو و کامپامور آشنا شد. او در طول این سالها در زمینه روزنامهنگاری و گزارش خبری به رشد خود ادامه داد همانطور که وی همچنان به همکاری خود با El Universal, El Nacional, و El Mundo ادامه داد. در اکتبر ۱۸۹۷ مسول بخش ویژهای ال ماندو شد.
پس از انتشار رمان El bachiller و کتابهای شعر او از جمله Místicas و Perlas Negras (مروارید سیاه) نروو شهرت ملی را در جامعه ادبی به دست آورد. نروو نخستین سالهای قرن بیستم را در اروپا و به ویژه در پاریس گذراند و در آنجا خبرنگار آکادمی مکزیکانا د لا لنگوا بود.
وقتی نروو به مکزیک بازگشت، به عنوان سفیر مکزیک در آرژانتین و اروگوئه منصوب شد.
آمادوو در سال ۱۹۰۱ در پاریس با همسرش ملاقات کرد و با ازدواج کرد تا سال ۱۹۱۲ که همسر او درگذشت. از غم و اندوه از دست دادن همسرش آمادوو یکی از مهمترین آثارش به نام La Amada Inmóvil را نوشت.
به دنبال مرگ آمادوو نروو در مونتهویدئو در اروگوئه رئیس جمهور اروگوئه، بالتاسار بروم دستور داد که بدن او به مکزیک بازگردد.[3] نروو در تاریخ ۱۴ نوامبر ۱۹۱۹ وارد مکزیکو سیتی شد.
در سال ۲۰۰۲، کارلوس مونسیویس، روزنامهنگار و فعال سیاسی مکزیک مقاله ای با عنوان «Yo te bendigo, vida»، که در مورد آمدو نورو بود، نوشت.[4]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.