آخرین نیای مشترک انسان و شامپانزه
From Wikipedia, the free encyclopedia
آخرین نیای مشترک انسان و شامپانزه (به انگلیسی: Chimpanzee–human last common ancestor) (CHLCA) به نزدیکترین نیای مشترک دو سردهٔ انسان (Homo) و شامپانزه (شامپانزه معمولی و بونوبو) به نام انسانتباران (Hominini) میگویند. با توجه به گونهزایی پیچیده و ترکیبی این سرده، نمیتوان برآورد دقیقی از عمر انسانتباران ارائه داد. اما با اطلاعاتی که به دست آمده است، فرگشت واگرایی این تبار از ۱۳ میلیون سال پیش در دورهٔ زمینشناسی میوسن آغاز شد و پیوند بین گونهها تا ۴ میلیون سال پیش در دورهٔ زمینشناسی پلیوسن ادامه داشتهاست.
آخرین جد مشترک شامپانزه و انسان (CHLCA) آخرین جد مشترکی است که بین سردههای موجود هومو (انسان) و پان (شامپانزه و بونوبو) از انسانتبارها مشترک است. به دلیل گونهزایی دورگه پیچیده، در حال حاضر نمی توان تخمین دقیقی از سن این جد مشترک ارائه داد. در حالی که «واگرایی اولیه» بین جمعیتها ممکن است در 13 میلیون سال پیش (میوسن) رخ داده باشد، دورگهزایی ممکن است تا تا 4 میلیون سال پیش (پلیوسن) ادامه داشته باشد.
در مطالعات ژنتیک انسانی، آخرین جد مشترک شامپانزه و انسان به عنوان لنگرگاهی برای محاسبة میزان چندریختی تک نوکلئوتیدی در جمعیتهای انسانی استفاده میشود که در آن از شامپانزهها به عنوان یک برونگروه استفاده میشود؛ یعنی گونهای موجود که از نظر ژنتیکی شبیهترین گونه به انسان خردمند است.