From Wikipedia, the free encyclopedia
Epikureismoa Epikuro eta haren jarraitzaileen doktrina filosofikoa da. Doktrina horren arabera, zoriona oinazerik ezan, atseginean eta espirituaren lasaitasuna lortzean oinarritzen da[1].
Epikurok arimaren erabateko lasaitasuna edo ataraxia proposatzen zuen eta bere gogaideen artean adiskidetasunezko harremanak izatea. Hortxe zegoen zoriontasunaren atea. Plazer horrek ez zuen gorputzera mugatu behar, intelektuala ere izan behar zuen, gizakia osotasuna baita. Gainera, Epikurorentzat, plazerra edo zoriontasuna oinazerik edo bestelako edozein nahigaberik (gosea, sexu-grina, aspermena, etab.) ezaren sinonimo zen. Adimenaren eta gorputzaren arteko oreka perfektuak ematen zuen lasaitasuna edo ataraxia.
Epikuro ez zen dualista, hori argitzea garrantzitsua da. Hau da, ez zuen gorputza-arima aurkakotasuna aldarrikatzen; arima, gorputza bezalaxe materiala da eta atomoz osatua dago. Bi plazer-mota ere bereizten zituen: gorputzarenak eta arimarenak.
Epikuroren filosofiaren helburua ez zen teorikoa, praktikoa zen batez ere. Bizitza zoriontsu eta atsegina izateko lasaitasuna bilatzea zuen helburu, eta patuarekiko, jainko-jainkosekiko edo heriotzarekiko beldurra behin betiko baztertuta geratzen ziren.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
