Alotropia zenbait elementu kimikok egiturazko ezberdintasunen ondorioz forma bi edo gehiago hartzeko duten gaitasuna da. Egiturazko ezberdintasunak atomoak lotura kimikoen bidez modu ezberdinetan antolatuta egoteagatik sortzen dira. Forma bakoitza elementu horren alotropoa dela esan ohi da[1]. Esaterako, karbonoak bi alotropo arrunt dauzka: diamantean atomoak kristal-egitura tetrahedrikoan antolaturik daude, eta grafitoan sareta hexagonalez osatutako orrietan lotuta daude.
Hitza grezieratik dator: allos ("bestea") eta tropos ("modua").
Alotropia materiaren egoera berean (hau da, egoera solidoan, likidoan edo gaseosoan) dagoen elementu baten forma ezberdinei aplikatzen zaie. Egoera-aldaketak ez dira alotropiaren formatzat hartzen. Zenbait elementuk fasea aldatu arren irauten duten alotropoak dauzkate: esaterako, oxigenoaren bi alotropoak (dioxigenoa, O2, eta ozonoa, O3) egoera solidoan, likidoan zein gaseosoan existitzen dira. Beste elementu batzuek zenbait fasetan soilik dauzkate alotropoak; fosforoak, adibidez, hainbat alotropo solido dauzka, baina egoera likidora igarotzen direnean forma bera, P4, hartzen dute.
Erreferentziak
Kanpo estekak
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
