Uharte artifizial

Uharte artifiziala baliabide naturalez osatu beharrean jendeak eraikitako uhartea da. Uharte artifizialak tamainaz alda daitezke, eraikin edo egitura baten zutabe bakarrari eusteko soilik berreskuratutako uharte txikietatik hasi eta komunitate eta hiri osoak onartzen dituztenetara. Hasierako uharte artifizialak ur geldietan zeuden egitura flotatzaileak edo sakonera gutxiko uretan altxatutako egurrezko edo egitura megalitikoak zeuden.

Planeta osoko herrialde askok uharte artifizialak eraiki dituzte hainbat metodo eta helbururekin. Gaur egun ezagunenak Dubain (Arabiar Emirerri Batuak) daude. Horien bidez mundu guztiaren arreta erakarri eta dirutza aberatsak erakarri nahi dituzte. Beste kasu batzuetan, lurrean lekurik ez duten azpiegiturak sortzeko erabiltzen da. Japoniak, esaterako, lau aireportu ditu uharte artifizialetan: Kansai (1994), Chubu (2005), Kobe eta Kitakyushu (2006). Kansaikoak, Osakako Badian, 1995eko Kobeko lurrikara suntsitzaileari eta hamaika tifoiri egin die aurre. American Society of Civil Engineers erakundeak mende honetako ingeniaritza zibilaren hamar lorpen handietako bat dela esan du. Japonia herrialdeak, gainera, beste uharte artifizial batzuk ere baditu bere kostaldean, populazioa zabaltzeko toki gisa; azken hau mundu osoko uharte artifizial gehienen helburua da.

Europan, Herbehereek, beren lurraldearen zati handi bat itsasoari irabazi dion herrialdeak, uharte artifizial eredugarriak garatu ditu erabilitako teknologiari dagokionez. Amerika, bestetik, uhartetxo artifizialez josita dago. Estatu Batuetako zenbait hirik dituzte eraikin horietako batzuk, hala nola San Frantzisko, Miami, Chicago, New York eta Seattle. Kanadan oso ezaguna da Notre-Dame uhartea, Montrealen; Hego Amerikan, Panaman, Perun edo Bolivian ere antzeko uharteak daude ere bai. ^[1]