Taqiya

Islamiar teologian, taqiya edo taqiyya (arabieraz: تقیة‎, taqiyyah, euskaraz: «zuhurtzia, beldurra»)^[1] jazarpen garaian fedearen disimulu edo ukatzea da^[2] Islamaren adar guztiek onartzen dute, baina bereziki, xiiten artean inportantea da, hauek jazarpen asko pairatu baitute.^[3] Xiitek kitman (arabieraz: كتمان‎, kitmān, euskaraz: «disimulu») diote. Suniten artean, berriz, litekeena izanda ere, ohiz kanpokoa da: soilik bizitza salbatzeko baimentzen dute (eta egoera honetan ere, martirio ohoragarriagoa da). Historian zehar, egoera askotan erabili behar izan dute: hasieran Mahomaren kideek eta errekonkista ondoren, moriskoek.^[4]

Erreferentziak

1. (Ingelesez) Stewart, Devin. (2014-1-8). «Dissimulation in Sunni Islam and Morisco Taqiyya» Al-Qanṭara 34 (2): 439–490.  doi:10.3989/alqantara.2013.016..
2. (Ingelesez) Walker, Paul E.. (2009). Taqīyah. in: The Oxford Encyclopedia of the Islamic World. Oxford: Oxford University Press ISBN 9780195305135..
3. Momen, Moojan. (1985). An Introduction to Shi'i Islam. Yale University Press, 183 or. ISBN 978-0-300-03531-5..
4. (Ingelesez) Stewart, Devin. Islam in Spain after the Reconquista. in: Teaching Materials. The Hagop Kevorkian Center for Near Eastern Studies at New York University.

Kanpo estekak

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Taqiya

Artikulu hau erlijioari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.

• Datuak: Q954213