Lipsanoteka
From Wikipedia, the free encyclopedia
Lipsanoteka (grezieratik: “leipsianon” (jarrita) eta “teca” (kutxa))[1] santuen erlikiak gordetzeko espazioak edo kutxak ziren. Ohikoak izan ziren Erdi Aroan, arte erromanikoan, batez ere X. mendetik XIII. mendera.