Irrati amateur
From Wikipedia, the free encyclopedia
Irrati amateur edo irrati-zaletasuna irrati-maiztasunen espektroa erabiltzea da, mezuen truke ez-komertzialerako, hari gabeko esperimentaziorako, autoprestakuntzarako, aisialdi pribaturako, irrati-difusiorako, lehiaketarako eta larrialdiko komunikazioetarako. [1] "Zale" terminoa honako hauek zehazteko erabiltzen da: "jardunbide erradioelektrikoan behar bezala baimendutako eta interesatutako pertsona bat, helburu pertsonal hutsarekin eta diru-interesik gabe";[2], eta irrati-difusio komertzialetik, segurtasun publikotik (polizia eta suhiltzaileak, esaterako) edo bi norabideko irrati-komunikazioko zerbitzu profesionaletatik (itsasokoa, abiazioa, taxiak eta abar) bereizteko.
Irratizaleen zerbitzua Telekomunikazioen Nazioarteko Batasunak (UIT) ezartzen du, Irrati-komunikazioen Araudiaren bidez. Gobernu nazionalek transmisioen ezaugarri teknikoak eta operatiboak arautzen dituzte, eta dei bakarreko bereizgarria duten estazioetarako banakako lizentziak ematen dituzte, transmisio guztietan erabili behar direnak. Operadore afizionatuek irrati-afizionatuen lizentzia baten titularrak izan behar dute. Lizentzia hori gobernuaren proba bat pasatzean lortzen da. Proba horrek irratiaren ezagutza tekniko egokia eta gobernu anfitrioiaren irrati-araudiaren legezko ezagutza erakusten ditu.
Irrati-zaleak frekuentzia-banda multzo txiki batera mugatuta daude, irrati-afizionatuen bandetara, espektro irrati-elektriko osoan esleituta, baina banda horien barruan edozein maiztasunetan transmititzeko aukera ematen zaie, ahotsa, testua, irudiak eta datuak komunikatzeko modu desberdinak erabiliz. Horrek hiri, eskualde, herrialde, kontinente, mundu edo espazioaren bidezko komunikazioa ahalbidetzen du. Herrialde askotan, irrati-zaleek Interneteko sare pribatu birtual seguruetara konektatutako ordenagailuen edo transzeptoreen arteko irrati bidezko komunikazioak bidali, jaso edo eman ditzakete.
Irrati-zaletasuna Erradiozaleen Nazioarteko Batasunak (IARU) ordezkatzen eta koordinatzen du ofizialki. Hiru eskualdetan antolatuta dago eta herrialde gehienetan dauden irrati-zaleen elkarte nazionalak ditu kide. 2011n American Radio Relay League-k egindako kalkulu baten arabera, mundu osoko bi milioi pertsonek parte hartzen dute aldizka irrati-zaletasunean [3] 830.000 irrati-amateurren estazio inguru daude IARUren 2. eskualdean (Amerika), eta, IARUren 3. eskualdean (Asia Hegoaldea eta Ekialdea eta Ozeano Barea), 750.000 estazio ingururekin. Kopuru nabarmen txikiagoa, 400.000 inguru, IARUko 1. eskualdean dago (Europa, Ekialde Ertaina, EBE eta Afrika).