Portugala kverko

La Portugala kverko^[1] (Quercus faginea), estas specio de arbo rezisto-falfolia planto (la sekaj folioj ne falas ĝis la apero de la novaj printempe) de mezaveraĝa grando de ĝis 20 metroj de alto, tipa de zonoj de mediteranea klimato de Nordafriko kaj Iberio. Ĝi estas specio indiĝena de mediteraneaj arbaroj. Floras inter aprilo kaj majo, preskaŭ ĉiam antaŭ la anzino; la glanoj maturiĝas kaj estas disigitaj ĝis septembro aŭ oktobro.

Quercus faginea centenario

Gajloj.

Detalo de la trunko.

Detalo de folioj.

Quercus fagineaMap

Priskribo

La Portugala kverko estas arbo simila al la anzino, kvankam de falfoliplanta foliaro kaj malpli densa.

Komunaj nomoj en la hispana

Albar, bellota, billota, cajiga, cajigá, cajigu, carcoxa, carrasca, carrascal, carrascalejo, cascabillo, caxigo, encina, enciniego, gállara, gaña (agalla), llata, macharu, matoju, quejido, quejiga, quejigo, quejio, rebollo, roble, roble ancina, roble andaluz, roble carraspo, roble carrasqueño, roble encimego, roble encina, roble enciniego, roble matorrizo, roble quejigo, robre, tallar.^[2]