Nicolás Fernández de MORATÍN (naskiĝis en Madrido la 20-an de julio 1737, mortis samloke la 11-an de majo 1780) estis hispana poeto, prozisto kaj dramaturgo, patro de la ankaŭ dramaturgo Leandro Fernández de Moratín.[1]
Naskiĝis en Madrido, el familio de asturia deveno. Li studis ĉe la jezuitoj en Calatayud kaj poste en la Universitato de Valadolido. Li iĝis advokato en Madrido kaj membro de la babilrondo Fonda de San Sebastián, kie ĉeestis ankaŭ José Cadalso, Tomás de Iriarte kaj Ignacio López de Ayala. Li estis membro ankaŭ de la Reĝa Ekonomika Societo de Amikoj de la Lando de Madrido, kaj de la Roma Akademio Arkadoj. Ekde 1773 li profesoris pri Poetiko en la Imperia Lernejo de Madrido.
En 1764, por publikigi siajn versojn, aperigis la gazeton El poeta (la poeto). Venontjare publikis etendan pedagogian poemon pri ĉastemaro titolita La Diana o arte de la caza. Probable komence de la venonta jardeko li komponis alian pedagogian poemon, de satiraj nuancoj, nome Arte de las putas aŭ Arte de putear (arto pri ĉiesulinoj aŭ de ĉiesuli), kiu cirkulis manuskripte, kaj estis publikita la unuan fojon en 1898, pli ol cent jarojn post lia morto.
Liaj teatraĵoj estas komedio, La petimetra (1762), kaj tri tragedioj: Lucrecia (1763), Hormesinda (1770) kaj Guzmán el Bueno (1777). Lia koncepto pri teatro, ene de la idealoj de la novklasikismo, estis lernejo de etika formado, kaj li partoprenis en la tiamaj polemikoj pri la hispana klasika teatro per tri broŝuroj nome Desengaños al teatro español (1762–3).
Li verkis pri taŭrludado kaj epigramojn.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
