Mór Jókai

Membrecoj
Membrecoj	Hungara Scienca Akademio vd

Postenoj
Postenoj	Member of the House of Magnates (en) (1897–1904); membro de la nacia asembleo de Hungario (1875–1896); membro de la nacia asembleo de Hungario (1865–1872); membro de la nacia asembleo de Hungario (1861–1861) vd

**Mór Jókai**
Mór Jókai
Persona informo
	Jókai Mór
Naskonomo	Ásvay Jókay Móric
Naskiĝo	18-an de februaro 1825; en Komárno
Morto	5-an de majo 1904 (79-jaraĝa); en Budapeŝto
Tombo	Malnova tombejo de Budapeŝto vd
Lingvoj	germana • latina • antikva greka • franca • angla • itala • hungara vd
Ŝtataneco	Hungario vd
Alma mater	Grammar School of Reformed College (en) (–1842) vd
Partio	Resolution Party (en) ; Left Centre (en) ; Liberal Party (en) vd
Subskribo
Familio
Gefratoj	Eszter Jókai (en) vd
Edz(in)o	Róza Laborfalvi ; Bella Nagy vd
Parencoj	Mari Váli (en) (nevino) vd
Profesio
Okupo	verkisto ; politikisto ; dramaturgo ; ĵurnalisto vd
Aktiva en	Budapeŝto vd
Verkado
Verkoj	The Man with the Golden Touch vd
Postenoj
Postenoj	Member of the House of Magnates (en) (1897–1904); membro de la nacia asembleo de Hungario (1875–1896); membro de la nacia asembleo de Hungario (1865–1872); membro de la nacia asembleo de Hungario (1861–1861) vd
Membrecoj
Membrecoj	Hungara Scienca Akademio vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

JÓKAI Mór (naskiĝis la 18-an de februaro 1825, mortis la 5-an de majo 1904) estis la plej granda hungara verkisto, membro de Hungara Scienca Akademio, membro de Societo Kisfaludy.

Rapidaj faktoj Persona informo, Subskribo ...

Fermi

Jókai naskiĝis en Komárom (nuntempa Komárno en Slovakio). Kiel junulo li kune kun Sándor Petőfi partoprenis la liberigan batalon (1848/1849).

La verkaro de Jókai apartenas al la romantismo, sed ankaŭ montras realismajn trajtojn. Natureca lingvaĵo, fantazio, humuro kaj granda patrioteco karakterizas lian verkaron.

Lia unua edzino estis Róza Laborfalvi, la dua Bella Nagy. Ŝia adoptita filino estis Róza Jókai. Mór Jókai mortis en Budapeŝto.

Török világ Magyarországon ("Turka mondo en Hungario", romano, 1853)
Egy magyar nábob ("Hungara nababo", romano, 1854)
Kárpáthy Zoltán ("Zoltán Kárpáthy", romano, 1854)
A kőszívű ember fiai ("La filoj de l' ŝtonkora homo", romano, 1869)
Fekete gyémántok ("Nigraj diamantoj", romano, 1870)
Ès mégis mozog a föld ("Kaj tero ja moviĝas", romano, 1872)
Az aranyember ("La ora homo", romano, 1872)
Rab Ráby ("Ráby Malliberulo", romano, 1879)
Sárga rózsa ("Flava rozo", romano, 1895)
Gazdag szegények ("Riĉaj malriĉuloj", romano, 1889)

Historio de ŝtelo (tr. Adolf Alenburger, Lingvo Internacia, 1902, p. 25)
La blanka folio (tr. Luber, La Revuo, 1912, p. 8-10, La Kulturo, 11/1912, p. 86-88)
La blanka paperfolio, tradukis Johano de Luczenbacher. - En: Ses noveloj, paĝoj [2] - 6.
Du noveloj el Mauro Jókai, tradukis Johano de Luczenbacher. - Paris: Presa Esperantista Societo, 1911. - 93 paĝoj.
Mi antaudiris tion al vi, Germana Esperantisto 1920, p. 173, tr. Fr. Francke
La filoj de l' ŝtonkora homo. La bildrakonton verkis Tibor Cs. Horváth. Desegnis Pál Korcsmáros. Esperanta teksto de Vilmos Benczik. Budapest: Hungara Esperanto-Asocio, 1978. - 59 p.
Fragmento el La filoj de l' ŝtonkora homo, tradukis Ervin Fenyvesi. - En: Hungara Antologio, paĝoj 94 - 99.
La Leaotungaj hometoj, tradukis Ottó Haszpra. - [S. l.], 1996. - 10 paĝoj.
La preĝlibro de la avino, tradukis Ferdinando Beck. - En: Ses noveloj, p. 6 - 9.
La du salikoj de Nagyenyed Arkivigite je 2007-07-28 per la retarkivo Wayback Machine, etromano, tradukis Jozefo Horváth.

Recenzoj

Pri Du noveloj el Mauro Jókai

„ Maŭro Jokai (1825-1904) estas konata kiel la plej glora hungara verkisto. Liaj verkoj, kvankam pritraktante tre diversajn temojn, estas ĉiam plenaj de vivo, de intereso. La unua el la cititaj noveloj, La Edzino de l'Falinto, sin rilatas al la memdefenda militado de 1848, kiam la hungaraj armeoj bataladis por la libereco de l'patrujo kontraŭ la aŭstraj milistoj, helpitaj de la rusoj. La dua, titolita Polo raconto (sic), vidigas al ni la polan personecon : ĝi pentras la animforton de la patrioto Jeminsky, kiu mortigis, en plej tragikaj cirkonstancoj, la rusan generalon Anikoff. Eble on (sic) riproĉos la aŭtoron troigi la situacion, sed oni rimarku, ke li skribis laŭ la sentoj de sia tempo, kaj ke lia celo estis respeguligi la okazintajojn, kiel ili vivas en la imago de la hungaroj.

La esperanta teksto de la libro estas tre flua kaj tre korekta. Tamen, kelkaj esprimoj de la tradukinto ŝajnas al mi iom strangaj : maltutigita, kantante ili marŝis pluen kaj pluen, parolu pluen, mi akompanos vin almenaŭ elen el la arbaro, mi disduigas mian havajon, ŝi estis bela homino, kaj aliaj.

Resume : Du noveloj el Maŭro Jokai estas tre ŝatinda pri riĉigo de la esperantista literaturo. ”

— Belga Esperantisto n028 (feb 1911)