Konstanto de Planck

La konstanto de Planck (kutime skribata per la litero ${\displaystyle h}$) estas baza fizika konstanto. Ĝi havas dimension de ago. Ĝi troviĝas en multaj ekvacioj de kvantuma meĥaniko.

Ĝi estis enkondukita de Max Planck en lia laboro kiel akuŝo de katastrofo en ultraviolkoloro. Li proponis ĝin en leĝo de radiado de perfekta nigra objekto. Planck postulis, ke energio ne povas esti eligata en laŭvola kvanto sed nur kiel kvantumoj.

En la sistemo Internacia de Unuoj la valoro estas^[1]:

${\displaystyle h=6,62606896(33)\cdot 10^{-34}}$ J·s ${\displaystyle \approx 4,1410^{-15}}$ eV·s.

Oni ofte uzas la reduktitan konstanton de Planck:

${\displaystyle \hbar ={\frac {h}{2\pi }}}$

${\displaystyle \hbar =1,054571628(53)\cdot 10^{-34}}$ J·s ${\displaystyle =6,58211899(16)\cdot 10^{-16}}$ eV·s ${\displaystyle \approx }$ 197,33 MeV·fm/c.

Referencoj

1. CODATA Value: Planck constant. Alirita 2011-03-29 .