Candela Peña

María del Pilar Peña Sánchez (Gavá, Barcelono, 14a de julio 1975), konata kiel Candela Peña, estas hispana aktorino, okfoje nomumita kaj trifoje ricevinto de la Goya-premio pro la filmoj Te doy mis ojos (2003), Princesas (2005) kaj Una pistola en cada mano (2012).

Candela Peña
Persona informo
Candela Peña
Naskonomo	María del Pilar Peña Sánchez
Naskiĝo	14-an de julio 1973 (1973-07-14) (51-jaraĝa) en Gavà
Lingvoj	hispana • kataluna vd
Ŝtataneco	Hispanio vd
Profesio
Okupo	aktoro filmaktoro filmreĝisoro vd
Aktiva dum	1994– vd
Honorigoj Honorigoj (2022)  Forqué Awards (en) , kialo de la premio Hierro (en) (2021)  Gaudí Award for Best Actress in a Leading Role (en) , kialo de la premio Rosa's Wedding (en) (2013)  Goya Award for Best Supporting Actress (en) , kialo de la premio A Gun in Each Hand (en) (2013)  Gaudí a la millor actriu secundària (en) , kialo de la premio A Gun in Each Hand (en) (2006)  Butaca Award for best Catalan film actress (en) , kialo de la premio Princesas (en) (2006)  Goya Award for Best Actress (en) , kialo de la premio Princesas (en) (2004)  Goya Award for Best Supporting Actress (en) , kialo de la premio Take My Eyes (en) (2003)  Butaca Award for best Catalan film actress (en) , kialo de la premio Torremolinos 73 (en) (1999)  Butaca Award for best Catalan film actress (en) , kialo de la premio Todo sobre mi madre vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Biografio kaj kariero

Ŝi ekstudis dancon, sed poste kliniĝis al aktorado, studinte en Barcelono.

Komence de la 1990-aj jaroj ŝi translokiĝis al Madrido kie naŭ monatojn poste ŝi ekkarieris en Días contados (1994) per la rolo de Vanesa, kiu havigis al ŝi siajn unuajn premiojn: Ondas 1994 ex aequo con Ruth Gabriel kaj Elvira Mínguez kaj la Premio Ojo Crítico de Radio Nacional de España (RNE) en 1996, nome unua kinpremio individue ricevita. Ŝi estis denove nomumita al Goya-premio pro Todo sobre mi madre de Pedro Almodóvar.

Kaj finfine ŝi atingis sian unuan Goya en 2003 pro Te doy mis ojos kiel duaranga aktorino, reĝisorita de Icíar Bollaín, en rakonto pri la seksa violento.

Du jarojn poste, nome en 2005, ŝi ricevis duan Goya tiam kiel protagonista aktorino pro Princesas, reĝisorita de Fernando León de Aranoa.

En la sekva jardeko (Una pistola en cada mano, de Cesc Gay) ŝi plue ricevis premiojn kaj eĉ iĝis polemika pro protestemaj diskursoj en la dankoceremonioj.

En 2015 premieris El tiempo de los monstruos, reĝisorita de Félix Sabroso, en kiu ŝi ludis la rolon de Andrea, kaj koincidis kun la aktoro Javier Cámara, kun kiu ŝi jam estis laborinta en Ayer no termina nunca kaj en Torremolinos 73.​ En 2016 ŝi estis denove nomumita al Premio Goya kiel plej bona duaranga aktorino pro Kiki, el amor se hace, reĝisorita de Paco León.

Poste, ŝi revenis al televido por esti protagonisto de la serio Hierro en Movistar+, en kiu ŝi ludis la rolon de Candela Montes, esplorjuĝistino en tiu insulo de Kanarioj, dum du sezonoj, kio havigis al si premiojn kaj sukceson de publiko. En 2020 ŝi estis protagonisto de la filmo de Icíar Bollaín La boda de Rosa, en kiu ŝi ludis la rolon de Rosa, virino kiu volas edziniĝi al si mem.

Filmoj

Jaro	Titolo	Rolulo	Reĝisoro	Notoj
1994	Días contados	Vanesa	Imanol Uribe
1995	Hola, ¿estás sola?	Trini	Icíar Bollaín
	Boca a boca	Tanya	Manuel Gómez Pereira
1996	La Celestina	Elicia	Gerardo Vera
1997	Un, dos, tres, ¡Taxi!	Taksiistino	Ricardo Aristeo	Kurto
	¿De qué se ríen las mujeres?	Graci	Joaquín Oristrell
1998	Insomnio	Alba	Chus Gutiérrez
1999	Todo sobre mi madre	Nina	Pedro Almodóvar
	Novios	Cristal	Joaquín Oristrell
2001	Desaliñada	María Francisca	Gustavo Salmerón	Kurto
	Sin vergüenza	Cecilia	Joaquín Oristrell
2002	No somos nadie	Espe	Jordi Mollà
2003	Torremolinos 73	Carmen García	Pablo Berger
	Descongélate!	Iris	Dunia Ayaso kaj Félix Sabroso
	Te doy mis ojos	Ana	Icíar Bollaín
2004	¡Hay motivo!	Taksiistino	Joaquín Oristrell	Kurto
2005	Princesas	Caye	Fernando León de Aranoa
2006	Després de la pluja	Sekretariino de Rosa	Agustí Villaronga
2008	Los años desnudos. Clasificada S	Sandra Valle	Dunia Ayaso kaj Félix Sabroso
	El patio de mi cárcel	Mar	Belén Macías
	En el lado de la vida	Madre de Ana	Ignacio Bernal Redondo	Kurto
2009	La isla interior	Coral	Dunia Ayaso kaj Félix Sabroso
2012	Una pistola en cada mano	Mamen	Cesc Gay
2013	Ayer no termina nunca	C.	Isabel Coixet
2014	Schimbare	Elvira	Álex Sampayo
	Las ovejas no pierden el tren	Sara	Álvaro Fernández Armero
	Le dernier coup de marteau	Maria	Alix Delaporte
2015	Llevo cartas	Poŝtistino	Felix Sabroso	Kurto
	Mi familia italiana	Segunda	Cristina Comencini
	El tiempo de los monstruos	Andrea	Félix Sabroso
2016	Kiki, el amor se hace	María Candelaria Rodríguez Costa	Paco León
2017	Pieles	Ana	Eduardo Casanova
2018	Enterrados	María	Luis Trapiello
	Sin rodeos	Conductora	Santiago Segura
2020	La boda de Rosa	Rosa	Iciar Bollain
	Salir del ropero	Perla	Ángeles Reiné
	Black Beach	Ale	Esteban Crespo

Referencoj

Eksteraj ligiloj

• Kategorio Candela Peña en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

• Candela Peña ĉe Instagram
• en imdb

• En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Candela Peña en la hispana Vikipedio.

PeEnEo: 844656 GND: 130223816 LCCN: nr00008567 VIAF: 29744024 ISNI: 0000000110496220 SUDOC: 069462615 BNF: 14215625g BIBSYS: 6037885 BNE: XX1155448