Antonius Gerardus Johannis van Straaten

Antonius Gerardus Johannis "Anton" VAN STRAATEN (naskiĝis la 6-an de decembro 1887 en Vianen kaj mortis la 23-an de januaro 1955 en Hago) estis nederlanda lernejestro kaj profesoro de la angla lingvo en Nimego.^[1]

Antonius Gerardus Johannis van Straaten
Persona informo
Naskiĝo	6-an de decembro 1887 (1887-12-06) en Vianen
Morto	23-an de januaro 1955 (1955-01-23) (67-jaraĝa) en Hago
Lingvoj	nederlanda • Esperanto • angla
Ŝtataneco	Reĝlando de Nederlando
Subskribo
Familio
Edz(in)o	Johanna Margaretha Kruyssen
Infano	Jo van Straaten
Okupo
Okupo	esperantisto instruisto vortaristo
v • d • r

Subskribo de van Straaten

En Nimego estis de kelkaj aktivuloj starigita “Centra Esperanto-Propaganda Komisiono", en 1926. Ĝi aperigas ekde 1927 ĉiujare bele presitan perkorespondan kurson en 26 semajnaj lecionoj, kiuj de 1930 ankaŭ estis pritraktataj per radio. Ĉiujare abonis ĝin ĉirkaŭ tri- ĝis kvarmil personoj. Van Straaten estis la verkinto kaj gvidanto de tiu kurso. Ĝi estis daŭrigata minimume ĝis 1933.^[2]

Esperanto-Vortaroj de Van Straaten

Dua eldono de la vasta vortaro kaj apude la konciza, samaspekta sed malpli dika.

Anton van Straaten verkis la unuan valoran vortaron por nederlandlingvanoj. En 1933 li aperigis, ĉe la grava nederlanda eldonejo W. J. Thieme & Cie, la vastan “Esperanto-Woordenboek, Esperanto-Nederlandsch/Nederlandsch-Esperanto”. La nederlanda teksto estas laŭ la ortografio “De Vries en Te Winkel”. Estis luksa eldono, bele bindita kun dura kovrilo. La enpaĝigo estis tia ke la du partoj povas konsideriĝi kiel apartaj libroj, sed mi neniam vidis ilin aparte binditaj. La paĝnumerigo rekomenciĝas do en la dua parto, kaj tiu parto ankaŭ havas frontpaĝon. Entute la vortaro ampleksas 696 paĝojn (4 + 134 + 4 + 554). En la antaŭparolo la aŭtoro deklaras, ke li deziras liveri ne nur tradukojn de vortoj kaj klarigon de gramatikaj kategorioj, sed precipe pritrakti esprimojn kaj sintagmojn, kiuj ne estas laŭvorte tradukeblaj. Li deklaras, ke li abunde ĉerpis el la Proverbaro de Zamenhof. La vortaro estas, en ambaŭ partoj, treege riĉa je esprimoj. Tial ĝi ankaŭ iĝis la bazo sur kiu ĉiuj sekvontaj vortaristoj daŭrigis la laboron.

En 1936 aperis jam ĝia dua eldono, tute senŝanĝa, malgraŭ la fakto, ke intertempe Flandrujo adoptis novan ortografion kaj ke Nederlando estis en plena diskuto pri ortografiaj reformoj. Sed en la sama jaro, 1936, aperis, ĉe la sama eldonejo kaj en sama formo: “Beknopt Esperanto-Woordenboek, Esperanto-Nederlands/Nederlands-Esperanto” (Konciza vortaro). La konciza versio estis prilaborita laŭ la nova ortografio Marchant. Denove la du partoj estas konsidereblaj kiel apartaj libroj, en unu sola bindo. Unu grava diferenco tamen: la paĝnumeroj ne rekomenciĝas sed daŭriĝas. Plie, kaj iom maloftaĵo, la aŭtoro ne numeris la paĝojn, sed la kolumnojn, el kiuj, kiel kutime en vortaroj, estas du en ĉiu paĝo. Ankaŭ la transira paĝo, inter la unua kaj la dua parto, spirite (ĉar ne fizike) havas kvar kolumnonumerojn. La libro ampleksas 472 paĝojn (4 + 110 + 358). El tio vidiĝas, ke la E-N-parto ne tro konciziĝis (134 <> 110) dum la N-E-parto klare perdis de ĝia vasteco (554 <> 358; 65 %). La serio “mensch (homo) ĝis menschwording (korpiĝo)”, 39-kapvorta, iĝas “mens ĝis menswording”, 16-kapvorta… sed pri esprimoj la aŭtoro malpli rezignis.

Liaj vortaroj ne indikas la oficialecon de la vortoj, sed en tiu tempo tio ne jam apartenis al la kutimoj.

Verkoj

• Esperanto Woordenboek. Eld. W. J. Thieme & Cie, 1933.

„ Ni senrezerve povas diri, ke tiu vortaro forigas mankon inter la Esperantistoj en la flandra parto de nia lando. Ĝis nun ni ne disponis vortaron kiom eble plej kompletan, en formato granda kaj kun literoj klaraj, legeblaj eĉ de malfort-okulaj uzantoj. Per la eldono de tiu ĉi verko ni posedas, se ni povas tiel nin esprimi, la pupitran kaj la poŝan materialon. La libro enhavas ne nur la tradukon de apartaj vortoj en iliaj gramatikaj funkcioj kaj signifoj, sed ankaŭ multnombrajn esprimojn kaj proverbojn, kiuj ne estas tradukeblaj laŭ ­vorte. Laŭ eldona kaj presa vidpunktoj la libro estas senriproĉa: eleganta litertipo sur bona papero en fortika tola bindaĵo ! La prezo estas proporcia al la vera valoro de la tuto. Ni ne dubas, ke la vortaro sin montros la taŭga helpanto de ĉiu lernanto kaj uzanto de Esperanto. ” — Belga esperantisto n199 (jan-feb 1933)

„ Jen vortaro —vortarego— pri kiu la nederlanda samideanaro povas rajte fieri, kaj aliaj nacioj senti envion. Sen pretenda antaŭparolo, sen sciencaj klarigoj, ĝi simple plenumas la celon provizi plenegan kaj (kiom ni povis kontroli) fidindan helpilon al la nederlanda Esperantisto. Kvankam verŝajne la vortaro ne trovos multe da aĉetantoj en nia lando, ni povas nur sincere gratuli la verkinton kaj eldoninton, kaj deziri al ĝi grandan disvendon. Preso, papero, bindo, aranĝo, estas egale modelaj. Por kritiko de detaletoj ĉi tie mankas la spaco, kaj efektive troviĝas malmulto kritikinda. ” — La Brita Esperantisto - Numero 340, Aŭgusto (1933)

Eksteraj ligiloj

• Katalogo de de Esperantomuzeo kaj Kolekto por Planlingvoj
• Naskiĝatesto en la Vikimedia Komunejo

Vidu ankaŭ

• Arie van Weerhorst

Ĉi tiu artikolo baziĝas (parte aŭ tute) sur artikolo el la Enciklopedio de Esperanto. La originala teksto kontroleblas en interreta arkivo de la fonto.

Referencoj

1. Enciklopedio de Esperanto, p. 512.
2. Enciklopedio de Esperanto - Red. I Ŝirjaev - 1933-1934 - Literatura Mondo, Budapest - p. 386.

PeEnEo: 28421