From Wikipedia, the free encyclopedia
Syādvāda (sanskrite: स्याद्वाद , esperantigeble kiel sjadvado) estas dialektika principo de ĝajnismo, nome tiu de "kondiĉa prediko". Ĝi estas praktika apliko de anekantavada (plurismo).
Tiu principo postulas, ke oni diru ĉion per la sanskrita optativa modo (tio ĉi-tie signifas necertecon aŭ kondiĉecon), ĝenerale uzante la optativan formon de la verbo as (esti): syāt.[1] Tio necesas pro tio, ke la realeco malsimplas (kaj do oni ne povas plene esprimi ĝin per unuopaj asertoj)[2]: ĉiu afero havas multajn ecojn (por uzi sanskritan esprimon: ĉio estas anekāntātmaka), kaj unuopa eco (naya) estas nur parto de la tuto.[3]
Laŭ la principo sjadvado, necesas ĉion diri sepope (pro tio oni nomas la principon ankaŭ saptibhaṅgīnāya, "teorio de la sep kondiĉaj predikoj"):[4][5]
La plej frua konata referenco al sjadvado estas en skribaĵoj de Bhadrabahu (ĉirkaŭe 433 - 357 a. K.).[6]
Laŭ Samantabhadra (ĉirkaŭ 600 p. K.):[7]
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.