Metroo de Vaŝingtono
From Wikipedia, the free encyclopedia
La metroo de Vaŝingtono (angle Washington Metrorail aŭ mallonge Metro) estas la kerna sistemo de publika transporto por Vaŝingtono kaj ĉirkaŭaj areoj.
Metroo de Vaŝingtono | ||
---|---|---|
metroo | ||
Komenco | 27-a de marto 1976 vd | |
Geografia situo | 38° 53′ 57″ N, 77° 1′ 44″ U (mapo)38.899055555556-77.028944444444 | |
Lando(j) | Usono vd | |
Situo | Vaŝingtono | |
| ||
Membro de | Community of Metros Benchmarking Group (en) vd | |
Posedata de | Washington Metropolitan Area Transit Authority vd | |
Retejo | Oficiala retejo | |
Metroo de Vaŝingtono | |
---|---|
Metroo en stacio Farragut West | |
metroo | |
Ĝeneralaj informoj | |
Loko | Vaŝingtona metropola areo, Usono |
Transportsistema speco | metroo |
Komenco de trafiko | 27-a de marto 1976 |
Teknikaj informoj | |
Longeco de sistemo | 208 km (129 mi) |
Nombro de linioj | 6 |
Nombro de veturiloj | 1318 |
Nombro de stacioj | 98 |
Aliaj informoj | |
Traklarĝo | 1 429 mm |
Transportisto | Washington Metropolitan Area Transit Authority (WMATA) |
La reton de la metroo organizas Washington Metropolitan Area Transit Authority (WMATA).
La metroa reto ligas la urbon Vaŝingtono al jenaj kantonoj en la najbaraj ŝtatoj:
- Kantono Montgomery en Marilando
- Kantono Prince George en Marilando
- Kantono Fairfax en Virginio
- Kantono Arlington en Virginio
- urbo Alexandria en Virginio
Post sia malfermiĝo en 1976 la reto de Metrorail kreskis al kvin linioj kun 86 stacioj kaj suma longo de 171,1 km. Laŭ la longo de la reto ĝi estas la dua plej granda metroo en Usono post tiu de Novjorko, ĝi do superas la reton de BART, kies teknikan sistemon ĝi transprenis. En 2008 ĝi transportis 215,3 milionojn da pasaĝeroj, tio estas mezume 728 mil pasaĝeroj tage. La veturprezoj varias laŭ la veturata distanco kaj laŭ la tempo.
Desegnis la strukturon de la metroo arĥitekto Harry Weese, uzante "nudan (videblan) betonon", kiu formas ornamajn geometriajn motivojn. La metroo estas konsiderata kiel ekzemplo de nudbetonismo (foje nomata "brutalismo") tipa por la fino de la 20-a jarcento. La volbaĵoj de la stacioj estis juĝitaj al la 106-a loko de la listo de Pintaj Arkitekturaĵoj de Usono (America’s Favorite Architecture) de American Institute of Architects.