From Wikipedia, the free encyclopedia
La livona lingvo (līvõ kēļ, ankaŭ rāndakēļ) estas ano de la finna branĉo de la Finn-ugra lingvaro. Laŭ ĝi la historia regiono Livonio ricevis sian nomon. Nuntempe, la livona estas parolata de nur 10-40 personoj en Latvio kaj ĝin minacas malapero. La lastaj parolantoj de la livona lingvo loĝas en marbordaj vilaĝoj, norde de Kuronio, proksime al la urbo Ventspils.
| Livona lingvo | |
| līvõ kēļ | |
 | |
| lingvo • mortinta lingvo • moderna lingvo | |
|---|---|
| Baltmara finna lingvaro | |
| Parolata en | Latvio |
| Parolantoj | 10 - 40 |
| Skribo | latina alfabeto |
| Lingvistika klasifiko | |
Urala
| |
| Oficiala statuso | |
| Oficiala lingvo en | Nenie |
| Lingvaj kodoj | |
| Lingvaj kodoj | |
| ISO 639-2 | fiu |
| ISO 639-3 | liv |
| SIL | LIV |
| Glottolog | livv1244 |
| Angla nomo | Livonian |
| Franca nomo | live |
Laŭ esploroj pri loknomoj la livona estis pli frue parolata en pli vasta areo, kiu kovris ĉ. duonon el la teritorio de nuntempa Latvio. La latva lingvo havas multe da influo de la livona lingvo kaj la diferencoj inter la latva kaj la litova estas parte pro la influo de la livona lingvo. Ankaŭ la latva lingvo influis multe al la livona kaj kaŭzis diversajn malsimilecojn inter la livona kaj aliaj finnaj lingvoj.
La livona lingvo dividiĝis al du dialektoj, la orienta kaj la okcidenta. La orienta livona lingvo estis parolata oriente de la Riga golfo kaj ĝi malaperis en la 19-a jarcento.
La livona estas skribita per latina alfabeto kun kromaj literoj:
A/a, Ā/ā, Ä/ä, Ǟ/ǟ, B/b, D/d, Ḑ/ḑ, E/e, Ē/ē, F/f, G/g, H/h, I/i, Ī/ī, J/j, K/k, L/l, Ļ/ļ, M/m, N/n, Ņ/ņ, O/o, Ō/ō, Ȯ/ȯ, Ȱ/ȱ, Õ/õ, Ȭ/ȭ, P/p, R/r, Ŗ/ŗ, S/s, Š/š, T/t, Ț/ț, U/u, Ū/ū, V/v, Z/z, Ž,ž.
Dum la 13-a jarcento troviĝis 30 000 parolantoj de la livona kaj dum la 19-a jarcento ankoraŭ 2 000. Post la sendependiĝo de Latvio la livona kulturo ekfloris. Dum la 1930-aj jaroj la livona estis uzata en literaturo. La Sovetunia epoko, kun i.a. limigoj por la loĝantoj de marbordaj regionoj, kaŭzis fortajn batojn al la livonaj vilaĝoj. Parto el la parolantoj ekloĝis en urboj, interalie en Rigo.
La esperantistino Hilda Dresen esperantigis iujn poemojn el la livona. Ekzemplo estas la poemo La Patrino de K. Stalte,[1] kiu originale aperis en la revuo Literatura Mondo en januaro 1923 (p. 18-19), kvankam tie estis indikite ke temus pri traduko el la "liva" lingvo (sed vere temas pri la livona).
La livona lingvo estis subpremata de la latva medio, inkluzive per politikaj rimedoj. Livona aktivulo Uļi Kīnkamäg estis malliberigita pro sia agado kaj en 1932 mortis en prizono en la urbo Ventspils[2]. Oni opinias ke la lasta denaska parolanto de la livona estis Grizelda Kristiņa, kiu mortis en 2013 en Kanado, kie ŝi setlis post fuĝi el Latvio en 1944.
Post la restarigo de sendependeco de Latvio en 1991, la lingvo montris malrapidan revigliĝon, kiam eta nombro da homoj kun livonaj radikoj aŭ interesitaj pri tiu kulturo komencis lerni kaj promocii la lingvon. En 2018 ĉe la Universitato de Latvio (Rigo) estis fondita la Livona Instituto, kies direktoro iĝis la livona poeto kaj lingva aktivulo Valts Ernštreits[3]. La instituto realigas kelkajn programojn pri esplorado kaj diskonigado de la lingvo. En 2020 kadre de la programo Tava Klase (Via Klaso) en tutlanda televido aperis serio da lecionoj pri la livona lingvo[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
