ἀορτηθείς

Ancient Greek

Etymology

Aorist passive participle of an unattested *ἀορτέω (*aortéō), from ἀείρω (aeírō); compare ἀορτή (aortḗ).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.or.tɛː.tʰěːs/ → /a.or.tiˈθis/ → /a.or.tiˈθis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.or.tɛː.tʰěːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.or.te̝ˈtʰis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.or.tiˈθis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.or.tiˈθis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.or.tiˈθis/

Adjective

ἀορτηθείς • (aortētheís) m (feminine ἀορτηθεῖσᾰ, neuter ἀορτηθέν); first/third declension

1. hung up, suspended

Declension

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀ̆ορτηθείς aortētheís	ἀ̆ορτηθεῖσᾰ aortētheîsa	ἀ̆ορτηθέν aortēthén		ἀ̆ορτηθέντε aortēthénte	ἀ̆ορτηθείσᾱ aortētheísā	ἀ̆ορτηθέντε aortēthénte		ἀ̆ορτηθέντες aortēthéntes	ἀ̆ορτηθεῖσαι aortētheîsai	ἀ̆ορτηθέντᾰ aortēthénta
Genitive		ἀ̆ορτηθέντος aortēthéntos	ἀ̆ορτηθείσης aortētheísēs	ἀ̆ορτηθέντος aortēthéntos		ἀ̆ορτηθέντοιν aortēthéntoin	ἀ̆ορτηθείσαιν aortētheísain	ἀ̆ορτηθέντοιν aortēthéntoin		ἀ̆ορτηθέντων aortēthéntōn	ἀ̆ορτηθεισῶν aortētheisôn	ἀ̆ορτηθέντων aortēthéntōn
Dative		ἀ̆ορτηθέντῐ aortēthénti	ἀ̆ορτηθείσῃ aortētheísēi	ἀ̆ορτηθέντῐ aortēthénti		ἀ̆ορτηθέντοιν aortēthéntoin	ἀ̆ορτηθείσαιν aortētheísain	ἀ̆ορτηθέντοιν aortēthéntoin		ἀ̆ορτηθεῖσῐ / ἀ̆ορτηθεῖσῐν aortētheîsi(n)	ἀ̆ορτηθείσαις aortētheísais	ἀ̆ορτηθεῖσῐ / ἀ̆ορτηθεῖσῐν aortētheîsi(n)
Accusative		ἀ̆ορτηθέντᾰ aortēthénta	ἀ̆ορτηθεῖσᾰν aortētheîsan	ἀ̆ορτηθέν aortēthén		ἀ̆ορτηθέντε aortēthénte	ἀ̆ορτηθείσᾱ aortētheísā	ἀ̆ορτηθέντε aortēthénte		ἀ̆ορτηθέντᾰς aortēthéntas	ἀ̆ορτηθείσᾱς aortētheísās	ἀ̆ορτηθέντᾰ aortēthénta
Vocative		ἀ̆ορτηθείς aortētheís	ἀ̆ορτηθεῖσᾰ aortētheîsa	ἀ̆ορτηθέν aortēthén		ἀ̆ορτηθέντε aortēthénte	ἀ̆ορτηθείσᾱ aortētheísā	ἀ̆ορτηθέντε aortēthénte		ἀ̆ορτηθέντες aortēthéntes	ἀ̆ορτηθεῖσαι aortētheîsai	ἀ̆ορτηθέντᾰ aortēthénta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀ̆ορτηθέντως aortēthéntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and third declension of ἀ̆ορτηθείς; ἀ̆ορτηθεῖσᾰ; ἀ̆ορτηθέν (Attic)

Further reading

• ἀορτηθείς in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀορτέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀορτέω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἀορτέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press