ἀνέρχομαι

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-, “up”) +‎ ἔρχομαι (érkhomai, “go”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.nér.kʰo.mai̯/ → /aˈner.xo.mɛ/ → /aˈner.xo.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.nér.kʰo.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈner.kʰo.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈner.xo.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈner.xo.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈner.xo.me/

Verb

ἀνέρχομαι • (anérkhomai)

1. to ascend

Conjugation

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀνέρχομαι	ἀνέρχῃ, ἀνέρχει	ἀνέρχεται	ἀνέρχεσθον	ἀνέρχεσθον	ἀνερχόμεθᾰ	ἀνέρχεσθε	ἀνέρχονται
	subjunctive	ἀνέρχωμαι	ἀνέρχῃ	ἀνέρχηται	ἀνέρχησθον	ἀνέρχησθον	ἀνερχώμεθᾰ	ἀνέρχησθε	ἀνέρχωνται
	optative	ἀνερχοίμην	ἀνέρχοιο	ἀνέρχοιτο	ἀνέρχοισθον	ἀνερχοίσθην	ἀνερχοίμεθᾰ	ἀνέρχοισθε	ἀνέρχοιντο
	imperative		ἀνέρχου	ἀνερχέσθω	ἀνέρχεσθον	ἀνερχέσθων		ἀνέρχεσθε	ἀνερχέσθων
						middle/passive
infinitive						ἀνέρχεσθαι
participle	m					ἀνερχόμενος
	f					ἀνερχομένη
	n					ἀνερχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀνέρχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἄνελθον	ἄνελθες	ἄνελθε(ν)	ἀνέλθετον	ἀνελθέτην	ἀνέλθομεν	ἀνέλθετε	ἄνελθον
	subjunctive	ἀνέλθω	ἀνέλθῃς	ἀνέλθῃ	ἀνέλθητον	ἀνέλθητον	ἀνέλθωμεν	ἀνέλθητε	ἀνέλθωσῐ(ν)
	optative	ἀνέλθοιμῐ	ἀνέλθοις	ἀνέλθοι	ἀνέλθοιτον	ἀνελθοίτην	ἀνέλθοιμεν	ἀνέλθοιτε	ἀνέλθοιεν
	imperative		ἄνελθε	ἀνελθέτω	ἀνέλθετον	ἀνελθέτων		ἀνέλθετε	ἀνελθόντων
		active
infinitive		ἀνελθεῖν
participle	m	ἀνελθών
	f	ἀνελθοῦσᾰ
	n	ἀνελθόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἄνελθον

Further reading

• G424 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible