φθείρω

Ancient Greek

Alternative forms

• φθέρρω (phthérrhō) — Aeolic
• φθήρω (phthḗrō) — Arcadocypriot

Etymology

From Proto-Hellenic *kʷʰtʰéřřō, from Proto-Indo-European *dʰgʷʰér-ye-ti, from *dʰgʷʰer- (“flow, diverge; perish”) via the middle form φθείρομαι (phtheíromai, “to be destroyed, perish”) with new active meaning “destroy”. Cognate to Sanskrit क्षरति (kṣárati, “flows, diverges; disappears”), Avestan 𐬖𐬲𐬀𐬭𐬀𐬌𐬙𐬌 (γžaraⁱti, “flows, streams”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰtʰěː.rɔː/ → /ˈɸθi.ro/ → /ˈfθi.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰtʰěː.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰtʰi.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸθi.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfθi.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfθi.ro/

Verb

φθείρω • (phtheírō)

1. to destroy
2. to ruin, spoil

Usage notes

The compound verb διαφθείρω (diaphtheírō) is much more frequent than the simple verb.

Conjugation

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φθείρω	φθείρεις	φθείρει	φθείρετον	φθείρετον	φθείρομεν	φθείρετε	φθείρουσῐ(ν)
	subjunctive	φθείρω	φθείρῃς	φθείρῃ	φθείρητον	φθείρητον	φθείρωμεν	φθείρητε	φθείρωσῐ(ν)
	optative	φθείροιμῐ	φθείροις	φθείροι	φθείροιτον	φθειροίτην	φθείροιμεν	φθείροιτε	φθείροιεν
	imperative		φθεῖρε	φθειρέτω	φθείρετον	φθειρέτων		φθείρετε	φθειρόντων
middle/ passive	indicative	φθείρομαι	φθείρῃ, φθείρει	φθείρεται	φθείρεσθον	φθείρεσθον	φθειρόμεθᾰ	φθείρεσθε	φθείρονται
	subjunctive	φθείρωμαι	φθείρῃ	φθείρηται	φθείρησθον	φθείρησθον	φθειρώμεθᾰ	φθείρησθε	φθείρωνται
	optative	φθειροίμην	φθείροιο	φθείροιτο	φθείροισθον	φθειροίσθην	φθειροίμεθᾰ	φθείροισθε	φθείροιντο
	imperative		φθείρου	φθειρέσθω	φθείρεσθον	φθειρέσθων		φθείρεσθε	φθειρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φθείρειν				φθείρεσθαι
participle	m	φθείρων				φθειρόμενος
	f	φθείρουσᾰ				φθειρομένη
	n	φθεῖρον				φθειρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: φθείρω, φθείρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφθειρον	ἔφθειρες	ἔφθειρε(ν)	ἐφθείρετον	ἐφθειρέτην	ἐφθείρομεν	ἐφθείρετε	ἔφθειρον
middle/ passive	indicative	ἐφθειρόμην	ἐφθείρου	ἐφθείρετο	ἐφθείρεσθον	ἐφθειρέσθην	ἐφθειρόμεθᾰ	ἐφθείρεσθε	ἐφθείροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔφθειρον, ἐφθειρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φθείρεσκον	φθείρεσκες	φθείρεσκε(ν)	φθειρέσκετον	φθειρεσκέτην	φθειρέσκομεν	φθειρέσκετε	φθείρεσκον
middle/ passive	indicative	φθειρεσκόμην	φθειρέσκου	φθειρέσκετο	φθειρέσκεσθον	φθειρεσκέσθην	φθειρεσκόμεθᾰ	φθειρέσκεσθε	φθειρέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: φθείρεσκον, φθειρεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φθερέω	φθερέεις	φθερέει	φθερέετον	φθερέετον	φθερέομεν	φθερέετε	φθερέουσῐ(ν)
	optative	φθερέοιμῐ	φθερέοις	φθερέοι	φθερέοιτον	φθερεοίτην	φθερέοιμεν	φθερέοιτε	φθερέοιεν
middle	indicative	φθερέομαι	φθερέῃ, φθερέει	φθερέεται	φθερέεσθον	φθερέεσθον	φθερεόμεθᾰ	φθερέεσθε	φθερέονται
	optative	φθερεοίμην	φθερέοιο	φθερέοιτο	φθερέοισθον	φθερεοίσθην	φθερεοίμεθᾰ	φθερέοισθε	φθερέοιντο
passive	indicative	φθᾰρήσομαι	φθᾰρήσῃ	φθᾰρήσεται	φθᾰρήσεσθον	φθᾰρήσεσθον	φθᾰρησόμεθᾰ	φθᾰρήσεσθε	φθᾰρήσονται
	optative	φθᾰρησοίμην	φθᾰρήσοιο	φθᾰρήσοιτο	φθᾰρήσοισθον	φθᾰρησοίσθην	φθᾰρησοίμεθᾰ	φθᾰρήσοισθε	φθᾰρήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φθερέειν			φθερέεσθαι		φθᾰρήσεσθαι
participle	m	φθερέων			φθερεόμενος		φθᾰρησόμενος
	f	φθερέουσᾰ			φθερεομένη		φθᾰρησομένη
	n	φθερέον			φθερεόμενον		φθᾰρησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φθερέω, φθερέομαι, φθᾰρήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φθερῶ	φθερεῖς	φθερεῖ	φθερεῖτον	φθερεῖτον	φθεροῦμεν	φθερεῖτε	φθεροῦσῐ(ν)
	optative	φθεροίην, φθεροῖμῐ	φθεροίης, φθεροῖς	φθεροίη, φθεροῖ	φθεροῖτον, φθεροίητον	φθεροίτην, φθεροιήτην	φθεροῖμεν, φθεροίημεν	φθεροῖτε, φθεροίητε	φθεροῖεν, φθεροίησᾰν
middle	indicative	φθεροῦμαι	φθερῇ	φθερεῖται	φθερεῖσθον	φθερεῖσθον	φθερούμεθᾰ	φθερεῖσθε	φθεροῦνται
	optative	φθεροίμην	φθεροῖο	φθεροῖτο	φθεροῖσθον	φθεροίσθην	φθεροίμεθᾰ	φθεροῖσθε	φθεροῖντο
passive	indicative	φθᾰρήσομαι	φθᾰρήσῃ	φθᾰρήσεται	φθᾰρήσεσθον	φθᾰρήσεσθον	φθᾰρησόμεθᾰ	φθᾰρήσεσθε	φθᾰρήσονται
	optative	φθᾰρησοίμην	φθᾰρήσοιο	φθᾰρήσοιτο	φθᾰρήσοισθον	φθᾰρησοίσθην	φθᾰρησοίμεθᾰ	φθᾰρήσοισθε	φθᾰρήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φθερεῖν			φθερεῖσθαι		φθᾰρήσεσθαι
participle	m	φθερῶν			φθερούμενος		φθᾰρησόμενος
	f	φθεροῦσᾰ			φθερουμένη		φθᾰρησομένη
	n	φθεροῦν			φθερούμενον		φθᾰρησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φθερῶ, φθεροῦμαι, φθᾰρήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφθειρᾰ	ἔφθειρᾰς	ἔφθειρε(ν)	ἐφθείρᾰτον	ἐφθειρᾰ́την	ἐφθείρᾰμεν	ἐφθείρᾰτε	ἔφθειρᾰν
	subjunctive	φθείρω	φθείρῃς	φθείρῃ	φθείρητον	φθείρητον	φθείρωμεν	φθείρητε	φθείρωσῐ(ν)
	optative	φθείραιμῐ	φθείρειᾰς, φθείραις	φθείρειε(ν), φθείραι	φθείραιτον	φθειραίτην	φθείραιμεν	φθείραιτε	φθείρειᾰν, φθείραιεν
	imperative		φθεῖρον	φθειρᾰ́τω	φθείρᾰτον	φθειρᾰ́των		φθείρᾰτε	φθειρᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφθειρᾰ́μην	ἐφθείρω	ἐφθείρᾰτο	ἐφθείρᾰσθον	ἐφθειρᾰ́σθην	ἐφθειρᾰ́μεθᾰ	ἐφθείρᾰσθε	ἐφθείρᾰντο
	subjunctive	φθείρωμαι	φθείρῃ	φθείρηται	φθείρησθον	φθείρησθον	φθειρώμεθᾰ	φθείρησθε	φθείρωνται
	optative	φθειραίμην	φθείραιο	φθείραιτο	φθείραισθον	φθειραίσθην	φθειραίμεθᾰ	φθείραισθε	φθείραιντο
	imperative		φθεῖραι	φθειρᾰ́σθω	φθείρᾰσθον	φθειρᾰ́σθων		φθείρᾰσθε	φθειρᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφθᾰ́ρην	ἐφθᾰ́ρης	ἐφθᾰ́ρη	ἐφθᾰ́ρητον	ἐφθᾰρήτην	ἐφθᾰ́ρημεν	ἐφθᾰ́ρητε	ἐφθᾰ́ρησᾰν
	subjunctive	φθᾰρῶ	φθᾰρῇς	φθᾰρῇ	φθᾰρῆτον	φθᾰρῆτον	φθᾰρῶμεν	φθᾰρῆτε	φθᾰρῶσῐ(ν)
	optative	φθᾰρείην	φθᾰρείης	φθᾰρείη	φθᾰρεῖτον, φθᾰρείητον	φθᾰρείτην, φθᾰρειήτην	φθᾰρεῖμεν, φθᾰρείημεν	φθᾰρεῖτε, φθᾰρείητε	φθᾰρεῖεν, φθᾰρείησᾰν
	imperative		φθᾰ́ρηθῐ	φθᾰρήτω	φθᾰ́ρητον	φθᾰρήτων		φθᾰ́ρητε	φθᾰρέντων
		active			middle		passive
infinitive		φθεῖραι			φθείρᾰσθαι		φθᾰρῆναι
participle	m	φθείρᾱς			φθειρᾰ́μενος		φθᾰρείς
	f	φθείρᾱσᾰ			φθειρᾰμένη		φθᾰρεῖσᾰ
	n	φθεῖρᾰν			φθειρᾰ́μενον		φθᾰρέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔφθειρᾰ, ἐφθειρᾰ́μην, ἐφθᾰ́ρην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφθᾰρκᾰ	ἔφθᾰρκᾰς	ἔφθᾰρκε(ν)	ἐφθᾰ́ρκᾰτον	ἐφθᾰ́ρκᾰτον	ἐφθᾰ́ρκᾰμεν	ἐφθᾰ́ρκᾰτε	ἐφθᾰ́ρκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφθᾰ́ρκω	ἐφθᾰ́ρκῃς	ἐφθᾰ́ρκῃ	ἐφθᾰ́ρκητον	ἐφθᾰ́ρκητον	ἐφθᾰ́ρκωμεν	ἐφθᾰ́ρκητε	ἐφθᾰ́ρκωσῐ(ν)
	optative	ἐφθᾰ́ρκοιμῐ, ἐφθᾰρκοίην	ἐφθᾰ́ρκοις, ἐφθᾰρκοίης	ἐφθᾰ́ρκοι, ἐφθᾰρκοίη	ἐφθᾰ́ρκοιτον	ἐφθᾰρκοίτην	ἐφθᾰ́ρκοιμεν	ἐφθᾰ́ρκοιτε	ἐφθᾰ́ρκοιεν
	imperative		ἔφθᾰρκε	ἐφθᾰρκέτω	ἐφθᾰ́ρκετον	ἐφθᾰρκέτων		ἐφθᾰ́ρκετε	ἐφθᾰρκόντων
middle/ passive	indicative	ἔφθᾰρμαι	ἔφθᾰρσαι	ἔφθᾰρται	ἔφθᾰρθον	ἔφθᾰρθον	ἐφθᾰ́ρμεθᾰ	ἔφθᾰρθε	ἐφθᾰ́ρᾰται
	subjunctive	ἐφθᾰρμένος ὦ	ἐφθᾰρμένος ᾖς	ἐφθᾰρμένος ᾖ	ἐφθᾰρμένω ἦτον	ἐφθᾰρμένω ἦτον	ἐφθᾰρμένοι ὦμεν	ἐφθᾰρμένοι ἦτε	ἐφθᾰρμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐφθᾰρμένος εἴην	ἐφθᾰρμένος εἴης	ἐφθᾰρμένος εἴη	ἐφθᾰρμένω εἴητον/εἶτον	ἐφθᾰρμένω εἰήτην/εἴτην	ἐφθᾰρμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐφθᾰρμένοι εἴητε/εἶτε	ἐφθᾰρμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔφθᾰρσο	ἐφθᾰ́ρθω	ἔφθᾰρθον	ἐφθᾰ́ρθων		ἔφθᾰρθε	ἐφθᾰ́ρθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐφθᾰρκέναι				ἐφθᾰ́ρθαι
participle	m	ἐφθᾰρκώς				ἐφθᾰρμένος
	f	ἐφθᾰρκυῖᾰ				ἐφθᾰρμένη
	n	ἐφθᾰρκός				ἐφθᾰρμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔφθᾰρκᾰ, ἔφθᾰρμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφθορᾰ	ἔφθορᾰς	ἔφθορε(ν)	ἐφθόρᾰτον	ἐφθόρᾰτον	ἐφθόρᾰμεν	ἐφθόρᾰτε	ἐφθόρᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφθόρω	ἐφθόρῃς	ἐφθόρῃ	ἐφθόρητον	ἐφθόρητον	ἐφθόρωμεν	ἐφθόρητε	ἐφθόρωσῐ(ν)
	optative	ἐφθόροιμῐ, ἐφθοροίην	ἐφθόροις, ἐφθοροίης	ἐφθόροι, ἐφθοροίη	ἐφθόροιτον	ἐφθοροίτην	ἐφθόροιμεν	ἐφθόροιτε	ἐφθόροιεν
	imperative		ἔφθορε	ἐφθορέτω	ἐφθόρετον	ἐφθορέτων		ἐφθόρετε	ἐφθορόντων
		active
infinitive		ἐφθορέναι
participle	m	ἐφθορώς
	f	ἐφθορυῖᾰ
	n	ἐφθορός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔφθορᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφθᾰ́ρκειν, ἐφθᾰ́ρκη	ἐφθᾰ́ρκεις, ἐφθᾰ́ρκης	ἐφθᾰ́ρκει(ν)	ἐφθᾰ́ρκετον	ἐφθᾰρκέτην	ἐφθᾰ́ρκεμεν	ἐφθᾰ́ρκετε	ἐφθᾰ́ρκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐφθᾰ́ρμην	ἔφθᾰρσο	ἔφθᾰρτο	ἔφθᾰρθον	ἐφθᾰ́ρθην	ἐφθᾰ́ρμεθᾰ	ἔφθᾰρθε	ἐφθᾰ́ρᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐφθᾰ́ρκειν, ἐφθᾰ́ρμην

Derived terms

• διαφθείρω (diaphtheírō)
• φθορά (phthorá)
• φθορῐ́ᾱ (phthorĭ́ā)

Related terms

• φθαρτός (phthartós)

Descendants

• → Greek: φθείρω (ftheíro) (learned)

Further reading

• “φθείρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φθείρω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “φθείρω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• φθείρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• φθείρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “φθείρω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5351 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek φθείρω (phtheírō).^[1]

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfθi.ɾo/
• Hyphenation: φθεί‧ρω

Verb

φθείρω • (ftheíro) (imperfect έφθειρα, past έφθειρα, passive φθείρομαι, p‑past φθάρθηκα/φθάρηκα, ppp φθαρμένος) (transitive)

1. to wear away, to erode
2. to corrode
3. (figuratively) to erode (to destroy gradually by an ongoing process)
4. to wear out (to cause (something) to become damaged, useless, or ineffective through continued use, especially hard, heavy, or careless use)

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Related terms

• άφθαρτος (áfthartos)
• διαφθείρω (diaftheíro)
• παραφθείρω (paraftheíro)
• φθαρτικός (fthartikós)
• φθαρτός (fthartós)
• φθορά f (fthorá)

References

1. φθείρω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language