φάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰá.me.nos/ → /ˈɸa.me.nos/ → /ˈfa.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰa.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfa.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfa.me.nos/

Participle

φάμενος • (phámenos) m (feminine φᾰμένη, neuter φάμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of φημί (phēmí)

Declension

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φᾰ́μενος phámenos	φᾰμένη phaménē	φᾰ́μενον phámenon		φᾰμένω phaménō	φᾰμένᾱ phaménā	φᾰμένω phaménō		φᾰ́μενοι phámenoi	φᾰ́μεναι phámenai	φᾰ́μενᾰ phámena
Genitive		φᾰμένου phaménou	φᾰμένης phaménēs	φᾰμένου phaménou		φᾰμένοιν phaménoin	φᾰμέναιν phaménain	φᾰμένοιν phaménoin		φᾰμένων phaménōn	φᾰμένων phaménōn	φᾰμένων phaménōn
Dative		φᾰμένῳ phaménōi	φᾰμένῃ phaménēi	φᾰμένῳ phaménōi		φᾰμένοιν phaménoin	φᾰμέναιν phaménain	φᾰμένοιν phaménoin		φᾰμένοις phaménois	φᾰμέναις phaménais	φᾰμένοις phaménois
Accusative		φᾰ́μενον phámenon	φᾰμένην phaménēn	φᾰ́μενον phámenon		φᾰμένω phaménō	φᾰμένᾱ phaménā	φᾰμένω phaménō		φᾰμένους phaménous	φᾰμένᾱς phaménās	φᾰ́μενᾰ phámena
Vocative		φᾰ́μενε phámene	φᾰμένη phaménē	φᾰ́μενον phámenon		φᾰμένω phaménō	φᾰμένᾱ phaménā	φᾰμένω phaménō		φᾰ́μενοι phámenoi	φᾰ́μεναι phámenai	φᾰ́μενᾰ phámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φᾰμένως phaménōs				φᾰμενώτερος phamenṓteros				φᾰμενώτᾰτος phamenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of φᾰ́μενος; φᾰμένη; φᾰ́μενον (Attic)