αὑτός

See also: αυτος, αυτός, and αὐτός

Ancient Greek

Alternative forms

• ὡυτός (hōutós) — Ionic

Etymology

Crasis of ὁ (ho) + αὐτός (autós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hau̯.tós/ → /aɸˈtos/ → /afˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hau̯.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)aʍˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɸˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /afˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /afˈtos/

Adjective

αὑτός • (hautós) m (feminine αὑτή, neuter ταὐτόν or ταὐτό); first/second declension

1. the same

Declension

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		αὑτός / ταὐτός hautós / tautós	αὑτή / ταὐτή hautḗ / tautḗ	ταὐτόν / ταὐτό tautón / tautó		ταὐτώ tautṓ	ταὐτᾱ́ tautā́	ταὐτώ tautṓ		ταὐτοί tautoí	ταὐταί tautaí	ταὐτᾰ́ tautá
Genitive		ταὐτοῦ tautoû	ταὐτῆς tautês	ταὐτοῦ tautoû		ταὐτοῖν tautoîn	ταὐταῖν tautaîn	ταὐτοῖν tautoîn		—	—	—
Dative		ταὐτῷ tautôi	ταὐτῇ tautêi	ταὐτῷ tautôi		ταὐτοῖν tautoîn	ταὐταῖν tautaîn	ταὐτοῖν tautoîn		—	—	—
Accusative		—	—	ταὐτόν / ταὐτό tautón / tautó		ταὐτώ tautṓ	ταὐτᾱ́ tautā́	ταὐτώ tautṓ		—	—	—
Vocative		—	—	—		—	—	—		—	—	—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. The neuter singular shows both the standard adjectival ending -όν and that of αὐτός (autós), -ό.

First and second declension of αὑτός; αὑτή; ταὐτόν (Attic)

See also

type	interrogative	indefinite	(medial) demonstrative	proximal demonstrative	distal demonstrative	relative	indefinite relative	identity	other
basic	τίς	τις, ἔνιοι	†ὁ, οὗτος	ὅδε	ἐκεῖνος	ὅς	ὅστις	ὁ αὐτός (αὑτός), ὁμός	ἕτερος, ἄλλος
dual	πότερος	πότερος, ποτερός				ὁπότερος
quality	ποῖος	ποιός	†τοῖος, τοιοῦτος	τοιόσδε		οἷος	ὁποῖος	ὅμοιος	ἑτεροῖος, ἀλλοῖος
quantity	πόσος	ποσός	†τόσος, τοσοῦτος	τοσόσδε		ὅσος	ὁπόσος
manner	πῶς	πως	†τώς, †ὥς, οὕτως	ὧδε		ὡς	ὅπως	ὁμῶς	ἑτέρως, ἄλλως
method, path, place	πῇ	πῃ	τῇ, ταύτῃ	τῇδε	ἐκείνῃ	ᾗ	ὅπῃ		ἄλλῃ
place	ποῦ, †πόθι	που, †ποθι	ἐνταῦθα	ἐνθάδε	ἐκεῖ, ἔνθα, †ἐκεῖθι	οὗ, ἔνθα, †ὅθι	ὅπου, †ὁπόθι	αὐτόθι, ὁμοῦ	ἄλλοθι
source	πόθεν	ποθεν	†τόθεν, ἔνθεν, ἐντεῦθεν	ἐνθένδε	ἐκεῖθεν	ὅθεν	ὁπόθεν	†ὁμόθεν	ἄλλοθεν
destination	ποῖ, †πόσε	ποι	ἔνθα, ἐνταῦθα	ἐνθάδε, δεῦρο	ἐκεῖσε	οἷ	ὅποι, †ὁπόσε	αὐτόσε, ὁμόσε	ἄλλοσε
time	πότε, πῆμος	ποτέ, ποτε, τοτέ, ἐνίοτε	τότε, τῆμος	τημόσδε		ὅτε, ἦμος	ὁπότε, †ὁππῆμος	ἅμα	ἄλλοτε
exact time	πηνίκα		†τηνίκα, τηνικαῦτα	τηνικάδε		ἡνίκα	ὁπηνίκα	αὐτίκα
duration of time			τέως			ἕως
size, age	πηλίκος	πηλίκος	†τηλίκος, τηλικοῦτος	τηλικόσδε		ἡλίκος	ὁπηλίκος	ὁμῆλιξ
repetition	ποσάκις, ποσίνδα	ποσάκις	τουτάκις, τοσάκις			†ὁσάκις ὁποσάκις	ὁποσάκις
multiplication	ποσαπλάσιος					ὁσαπλάσιος, ὁσαπλασίων
order	πόστος	ποστός					ὁπόστος
† Forms rarely or never used in Classical Attic prose Relative also used in exclamations; either relative or indefinite relative used in indirect questions.

Ancient Greek correlatives ^(edit)

References

• “αὑτός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • very idem, page 949.