wegsturen

Dutch

Etymology

From weg +‎ sturen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

wegsturen

1. to send away
2. to dismiss

Conjugation

Conjugation of wegsturen (weak, separable)
infinitive	wegsturen
past singular	stuurde weg
past participle	weggestuurd
infinitive	wegsturen
gerund	wegsturen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stuur weg	stuurde weg	wegstuur	wegstuurde
2nd person sing. (jij)	stuurt weg, stuur weg2	stuurde weg	wegstuurt	wegstuurde
2nd person sing. (u)	stuurt weg	stuurde weg	wegstuurt	wegstuurde
2nd person sing. (gij)	stuurt weg	stuurde weg	wegstuurt	wegstuurde
3rd person singular	stuurt weg	stuurde weg	wegstuurt	wegstuurde
plural	sturen weg	stuurden weg	wegsturen	wegstuurden
subjunctive sing.1	sture weg	stuurde weg	wegsture	wegstuurde
subjunctive plur.1	sturen weg	stuurden weg	wegsturen	wegstuurden
imperative sing.	stuur weg
imperative plur.1	stuurt weg
participles	wegsturend	weggestuurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• sturen weg