wegrotten

Dutch

Etymology

From weg (“away”) +‎ rotten (“to rot”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: weg‧rot‧ten

Verb

wegrotten

1. to rot away

   Het oude hout is aan het wegrotten in de tuin.

   The old wood is rotting away in the garden.

   Als we het voedsel niet snel consumeren, zal het wegrotten.

   If we don't consume the food soon, it will rot away.

   De pompoen is weggerot na een week buiten te hebben gelegen.

   The pumpkin has rotted away after being outside for a week.

Conjugation

Conjugation of wegrotten (weak, separable)
infinitive	wegrotten
past singular	rotte weg
past participle	weggerot
infinitive	wegrotten
gerund	wegrotten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	rot weg	rotte weg	wegrot	wegrotte
2nd person sing. (jij)	rot weg	rotte weg	wegrot	wegrotte
2nd person sing. (u)	rot weg	rotte weg	wegrot	wegrotte
2nd person sing. (gij)	rot weg	rotte weg	wegrot	wegrotte
3rd person singular	rot weg	rotte weg	wegrot	wegrotte
plural	rotten weg	rotten weg	wegrotten	wegrotten
subjunctive sing.1	rotte weg	rotte weg	wegrotte	wegrotte
subjunctive plur.1	rotten weg	rotten weg	wegrotten	wegrotten
imperative sing.	rot weg
imperative plur.1	rot weg
participles	wegrottend	weggerot
1) Archaic.