verwelkomen

Dutch

Etymology

From welkom +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈʋɛlˌkoːmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧wel‧ko‧men

Verb

verwelkomen

1. (transitive) to welcome (to affirm or greet the arrival of someone)

Conjugation

Conjugation of verwelkomen (weak, prefixed)
infinitive	verwelkomen
past singular	verwelkomde
past participle	verwelkomd
infinitive	verwelkomen
gerund	verwelkomen n
	present tense	past tense
1st person singular	verwelkom	verwelkomde
2nd person sing. (jij)	verwelkomt, verwelkom2	verwelkomde
2nd person sing. (u)	verwelkomt	verwelkomde
2nd person sing. (gij)	verwelkomt	verwelkomde
3rd person singular	verwelkomt	verwelkomde
plural	verwelkomen	verwelkomden
subjunctive sing.1	verwelkome	verwelkomde
subjunctive plur.1	verwelkomen	verwelkomden
imperative sing.	verwelkom
imperative plur.1	verwelkomt
participles	verwelkomend	verwelkomd
1) Archaic. 2) In case of inversion.