verplichten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verplichten. Equivalent to ver- +‎ plichten and plicht +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈplɪxtə(n)/, /vɛrˈplɪxtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧plich‧ten
• Rhymes: -ɪxtən

Verb

verplichten

1. (transitive) to oblige, compel, force

   De wet verplicht ons om belasting te betalen. ― The law obliges us to pay taxes.

   De leraar verplichtte de studenten om het boek te lezen. ― The teacher compelled the students to read the book.

   Ze werd verplicht om een verklaring af te leggen. ― She was forced to give a statement.

2. (reflexive) to affiliate, to unite

Conjugation

Conjugation of verplichten (weak, prefixed)
infinitive	verplichten
past singular	verplichtte
past participle	verplicht
infinitive	verplichten
gerund	verplichten n
	present tense	past tense
1st person singular	verplicht	verplichtte
2nd person sing. (jij)	verplicht	verplichtte
2nd person sing. (u)	verplicht	verplichtte
2nd person sing. (gij)	verplicht	verplichtte
3rd person singular	verplicht	verplichtte
plural	verplichten	verplichtten
subjunctive sing.1	verplichte	verplichtte
subjunctive plur.1	verplichten	verplichtten
imperative sing.	verplicht
imperative plur.1	verplicht
participles	verplichtend	verplicht
1) Archaic.

Derived terms

• adel verplicht
• verplichting

Descendants

• Negerhollands: verpligt