verdubbelen

Dutch

Etymology

From dubbel +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈdʏ.bə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧dub‧be‧len
• Rhymes: -ʏbələn

Verb

verdubbelen

1. (transitive) to double
2. (intransitive) to become doubled

Conjugation

Conjugation of verdubbelen (weak, prefixed)
infinitive	verdubbelen
past singular	verdubbelde
past participle	verdubbeld
infinitive	verdubbelen
gerund	verdubbelen n
	present tense	past tense
1st person singular	verdubbel	verdubbelde
2nd person sing. (jij)	verdubbelt, verdubbel2	verdubbelde
2nd person sing. (u)	verdubbelt	verdubbelde
2nd person sing. (gij)	verdubbelt	verdubbelde
3rd person singular	verdubbelt	verdubbelde
plural	verdubbelen	verdubbelden
subjunctive sing.1	verdubbele	verdubbelde
subjunctive plur.1	verdubbelen	verdubbelden
imperative sing.	verdubbel
imperative plur.1	verdubbelt
participles	verdubbelend	verdubbeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verdubbeling