ventileren

Dutch

Etymology

From Latin ventilāre, perhaps via French ventiler.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛn.tiˈleː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ven‧ti‧le‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

ventileren

1. to ventilate
2. (figuratively) to articulate, make clear and precise

Conjugation

Conjugation of ventileren (weak)
infinitive	ventileren
past singular	ventileerde
past participle	geventileerd
infinitive	ventileren
gerund	ventileren n
	present tense	past tense
1st person singular	ventileer	ventileerde
2nd person sing. (jij)	ventileert, ventileer2	ventileerde
2nd person sing. (u)	ventileert	ventileerde
2nd person sing. (gij)	ventileert	ventileerde
3rd person singular	ventileert	ventileerde
plural	ventileren	ventileerden
subjunctive sing.1	ventilere	ventileerde
subjunctive plur.1	ventileren	ventileerden
imperative sing.	ventileer
imperative plur.1	ventileert
participles	ventilerend	geventileerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• hyperventileren

Related terms

• ventilatie
• ventilator

References

• van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “ventileren”, in Etymologiebank, Meertens Institute