udowodnić

Polish

Etymology

From u- +‎ dowodny +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /udɔˈvɔdɲit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔdɲit͡ɕ
• Syllabification: u‧do‧wod‧nić

Verb

udowodnić pf (imperfective udowadniać)

1. (transitive) to prove, to evidence

Conjugation

Conjugation of udowodnić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		udowodnić
future tense	1st	udowodnię			udowodnimy
	2nd	udowodnisz			udowodnicie
	3rd	udowodni			udowodnią
	impersonal	udowodni się
past tense	1st	udowodniłem, -(e)m udowodnił	udowodniłam, -(e)m udowodniła	udowodniłom, -(e)m udowodniło	udowodniliśmy, -(e)śmy udowodnili	udowodniłyśmy, -(e)śmy udowodniły
	2nd	udowodniłeś, -(e)ś udowodnił	udowodniłaś, -(e)ś udowodniła	udowodniłoś, -(e)ś udowodniło	udowodniliście, -(e)ście udowodnili	udowodniłyście, -(e)ście udowodniły
	3rd	udowodnił	udowodniła	udowodniło	udowodnili	udowodniły
	impersonal	udowodniono
conditional	1st	udowodniłbym, bym udowodnił	udowodniłabym, bym udowodniła	udowodniłobym, bym udowodniło	udowodnilibyśmy, byśmy udowodnili	udowodniłybyśmy, byśmy udowodniły
	2nd	udowodniłbyś, byś udowodnił	udowodniłabyś, byś udowodniła	udowodniłobyś, byś udowodniło	udowodnilibyście, byście udowodnili	udowodniłybyście, byście udowodniły
	3rd	udowodniłby, by udowodnił	udowodniłaby, by udowodniła	udowodniłoby, by udowodniło	udowodniliby, by udowodnili	udowodniłyby, by udowodniły
	impersonal	udowodniono by
imperative	1st	niech udowodnię			udowodnijmy
	2nd	udowodnij			udowodnijcie
	3rd	niech udowodni			niech udowodnią
passive adjectival participle		udowodniony	udowodniona	udowodnione	udowodnieni	udowodnione
anterior adverbial participle		udowodniwszy
verbal noun		udowodnienie

Further reading

• udowodnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• udowodnić in Polish dictionaries at PWN