spowiednica

See also: spowiednicą

Polish

Etymology

From spowiedzieć +‎ -nica. First attested in 1624.^[1]

Pronunciation

• IPA^(key): /spɔ.vjɛdˈɲi.t͡sa/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡sa
• Syllabification: spo‧wied‧ni‧ca

Noun

spowiednica f

1. (Roman Catholicism) Synonym of konfesjonał

Declension

	singular	plural
nominative	spowiednica	spowiednice
genitive	spowiednicy	spowiednic
dative	spowiednicy	spowiednicom
accusative	spowiednicę	spowiednice
instrumental	spowiednicą	spowiednicami
locative	spowiednicy	spowiednicach
vocative	spowiednico	spowiednice

Declension of spowiednica

Related terms

adjectives

• spowiedniczy
• spowiedny
• spowiedziowy

 

nouns

• spowiadacz
• spowiadalnica
• spowiedka
• spowiednia
• spowiedniczka
• spowiednik
• spowiedź

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf

 

References

1. “SPOWIEDNICA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2015 May 21

Further reading

• spowiednica in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “spowiednica”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “spowiednica”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spowiednica”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 326
• spowiednica in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego