rozkojarzony

Polish

Etymology

From rozkojarzyć +‎ -ony.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔs.kɔ.jaˈʐɔ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnɘ
• Syllabification: roz‧ko‧ja‧rzo‧ny

Adjective

rozkojarzony (comparative bardziej rozkojarzony, superlative najbardziej rozkojarzony, no derived adverb)

1. distracted, absent-minded

   Synonyms: roztargniony, roztrzepany, nieuważny

Declension

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	rozkojarzony		rozkojarzona	rozkojarzone	rozkojarzeni	rozkojarzone
genitive	rozkojarzonego		rozkojarzonej	rozkojarzonego	rozkojarzonych
dative	rozkojarzonemu		rozkojarzonej	rozkojarzonemu	rozkojarzonym
accusative	rozkojarzonego	rozkojarzony	rozkojarzoną	rozkojarzone	rozkojarzonych	rozkojarzone
instrumental	rozkojarzonym		rozkojarzoną	rozkojarzonym	rozkojarzonymi
locative	rozkojarzonym		rozkojarzonej	rozkojarzonym	rozkojarzonych

Declension of rozkojarzony (hard)

Participle

rozkojarzony (passive adjectival)

1. masculine singular passive adjectival participle of rozkojarzyć

Further reading

• rozkojarzony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozkojarzony in Polish dictionaries at PWN