punkt

See also: Punkt

Czech

Czech Wikipedia has an article on:

punkt

Wikipedia ^cs

Etymology

Inherited from Old Czech punkt, from Latin pūnctum.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈpuŋkt]

Noun

punkt m inan

1. (archaic) point, dot
2. period, full stop (diacritic mark)

Declension

	singular	plural
nominative	punkt	punkty
genitive	punktu	punktů
dative	punktu	punktům
accusative	punkt	punkty
vocative	punkte	punkty
locative	punktě, punktu	punktech
instrumental	punktem	punkty

Declension of punkt (hard masculine inanimate)

Synonyms

• tečka

Related terms

Related terms

• akupunktura
• interpunkce
• pointa
• pointilismus
• punkce
• punktualismus
• punktualista
• punktualistický
• punktuální
• punktum
• punktura
• puntík
• puntíčkář
• puntíčkářský
• puntíčkářství

Further reading

• “punkt”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “punkt”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989

Danish

Etymology

Via Middle Low German punct, punt from Latin pūnctum (“point”), the neuter of the participle of pungere (“to puncture”). The Low German word was also borrowed to late Old Norse punktr and Swedish punktr.

Pronunciation

• IPA^(key): /poŋˀt/, [ˈpʰɔŋˀd̥]

Noun

punkt n (singular definite punktet, plural indefinite punkter)

1. dot
2. point (in space, on some scale or in some mathematical space)

Declension

Declension of punkt

neuter gender	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	punkt	punktet	punkter	punkterne
genitive	punkts	punktets	punkters	punkternes

Derived terms

• bristepunkt
• brændpunkt
• curiepunkt
• endepunkt
• fikspunkt
• fokuspunkt
• forsvindingspunkt
• frysepunkt
• holdepunkt
• hvilepunkt
• højdepunkt
• kardinalpunkt
• knudepunkt
• kogepunkt
• kritikpunkt
• lavpunkt
• lyspunkt
• midtpunkt
• mætningspunkt
• nulpunkt
• punktafgift
• punktere
• punktlig
• punktnedslag
• punktopstilling
• punktskat
• punktskrift
• punktstrejke
• punktvis
• samlingspunkt
• skæringspunkt
• slutpunkt
• smeltepunkt
• smertepunkt
• springende punkt
• standpunkt
• synspunkt
• tidspunkt
• træfpunkt
• tyngdepunkt
• vendepunkt
• vækstpunkt

References

• “punkt” in Den Danske Ordbog

Estonian

Noun

punkt (genitive punkti, partitive punkti)

1. article (of clothing)
2. dot, point
3. item
4. period, full stop

Declension

Declension of punkt (ÕS type 22e/riik, length gradation)
		singular	plural
nominative		punkt	punktid
accusative	nom.
	gen.	punkti
genitive			punktide
partitive		punkti	punkte punktisid
illative		punkti punktisse	punktidesse punktesse
inessive		punktis	punktides punktes
elative		punktist	punktidest punktest
allative		punktile	punktidele punktele
adessive		punktil	punktidel punktel
ablative		punktilt	punktidelt punktelt
translative		punktiks	punktideks punkteks
terminative		punktini	punktideni
essive		punktina	punktidena
abessive		punktita	punktideta
comitative		punktiga	punktidega

Further reading

• “punkt”, in [EKSS] Eesti keele seletav sõnaraamat [Descriptive Dictionary of the Estonian Language] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2009

Icelandic

Noun

punkt m

1. indefinite accusative singular of punktur

Norwegian Bokmål

Etymology

From Old Norse punktr, from Middle Low German punct, punt, from Latin pūnctum (“point, puncture, moment”), from pūnctus (“pricked, punctured”), perfect passive participle of pungō (“I prick, puncture, punch”), from Proto-Italic *pungō (“to prick, sting”), from Proto-Indo-European *pewǵ- (“to prick, punch”).

Noun

punkt n (definite singular punktet, indefinite plural punkt or punkter, definite plural punkta or punktene)

1. (generally) point
2. a dot (also in Braille: a raised dot)

Derived terms

• brennpunkt
• endepunkt
• flammepunkt
• frysepunkt
• høydepunkt
• knutepunkt
• kokepunkt
• metningspunkt
• midtpunkt
• punktskrift
• punktvis
• smeltepunkt
• standpunkt
• synspunkt
• tidspunkt
• tyngdepunkt
• utgangspunkt
• utsiktspunkt
• varmepunkt
• vendepunkt

References

• “punkt” in The Bokmål Dictionary.

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Old Norse punktr.

Noun

punkt n (definite singular punktet, indefinite plural punkt, definite plural punkta)

1. (generally) point
2. a dot (also in Braille: a raised dot)

Derived terms

• brennpunkt
• endepunkt
• flammepunkt
• frysepunkt
• knutepunkt
• kokepunkt
• midtpunkt
• punktskrift
• punktvis
• smeltepunkt
• standpunkt
• synspunkt
• tidspunkt
• tyngdepunkt
• utgangspunkt
• utsiktspunkt
• vendepunkt

References

• “punkt” in The Nynorsk Dictionary.

Old Czech

Etymology

Learned borrowing from Latin pūnctum.

Pronunciation

• IPA^(key): (13^th CE) /ˈpunkt/
• IPA^(key): (15^th CE) /ˈpunkt/

Noun

punkt m inan

1. point, degree, unit
2. (administration) point; paragraph

Declension

	singular	dual	plural
nominative	punkt	punkty	punkti, punktové
genitive	punkta, punktu	punktú	punktóv
dative	punktu	punktoma	punktóm
accusative	punkt	punkty	punkty
vocative	punkte	punkty	punkti, punktové
locative	punktě, punktu	punktú	punktiech
instrumental	punktem	punktoma	punkty

Declension of punkt (hard o-stem)

This table shows the most common forms around the 13th century.
See also Appendix:Old Czech nouns and Appendix:Old Czech pronunciation.

Descendants

• Czech: punkt

References

• Jan Gebauer (1903–1916) “punkt”, in Slovník staročeský (in Czech), Prague: Česká grafická společnost "unie", Česká akademie císaře Františka Josefa pro vědy, slovesnost a umění

Polish

Polish Wikipedia has an article on:

punkt

Wikipedia ^pl

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈpuŋkt/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈpuŋkt/

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Audio 3:

  (file)

• Rhymes: -uŋkt
• Syllabification: punkt

Etymology 1

Learned borrowing from Latin pūnctum.^[1][2][3] First attested in 1566.^[4][5] Doublet of puenta.

Noun

punkt m inan (diminutive punkcik, abbreviation p. or pkt)

1. point (discernable dot against a background of other things)

   Near-synonym: kropka

2. (mathematics, sciences) point (zero-dimensional mathematical object representing a location in one or more dimensions; something considered to have position but no magnitude or direction)
3. point (place designated for a particular task)

   Synonym: miejsce

4. point (stage of some action)
5. point (element of a list)
6. (literary) point (part of a written or oral statement)
7. (board games, sports, video games) point (unit of scoring in a game or competition)
8. point (distinguishing quality or characteristic)
9. (editorial) point (basic unit of measurement of the length or size of fonts and other elements used in printing, approximately equal to, depending on the calculation system used, from 0.35 to 0.37 millimeters)
10. point (position on an issue)
11. point (spatial or temporal border)
12. (obsolete) task

    Synonym: zadanie

13. (obsolete) order, command

    Synonym: rozkaz

14. (obsolete, anatomy) duct, particularly tear duct
15. (obsolete, cartography) cardinal direction
16. (obsolete, billiards) hole on a billiards table
17. (obsolete) bay

    Synonyms: haf, zatoka

18. (Middle Polish) section of text; paragraph; article
19. (Middle Polish) issue, affair, matter, business, thing

    Synonyms: kwestia, rzecz, sprawa

Declension

	singular	plural
nominative	punkt	punkty
genitive	punktu	punktów
dative	punktowi	punktom
accusative	punkt	punkty
instrumental	punktem	punktami
locative	punkcie	punktach
vocative	punkcie	punkty

Declension of punkt

Derived terms

(noun):

• punkt bazowy
• punktowiec

(adjective):

• punktowy

(adverb):

• z punktu

(idiom):

• punkt widzenia zależy od punktu siedzenia

(nouns):

• punkt apteczny
• punkt bazowy
• punkt G
• punkt honoru
• punkt konstrukcyjny
• punkt odniesienia
• punkt oparcia
• punkt procentowy
• punkt styczny
• punkt widzenia
• punkt wyjścia
• punkt zaczepienia
• punkt zero
• punkt zwrotny
• temperatura punktu rosy

(prepositions):

• na punkcie
• z punktu widzenia

(verbs):

• punktować impf

(verbs):

• ruszyć z martwego punktu pf, ruszać z martwego punktu impf
• utknąć w martwym punkcie pf, utykać w martwym punkcie impf

Related terms

(adjective):

• punktualny

(adverbs):

• punktowo
• punktualnie

(nouns):

• akupunkt
• punktowośc
• punktualność

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), punkt is one of the most used words in Polish, appearing 128 times in scientific texts, 54 times in news, 73 times in essays, 13 times in fiction, and 16 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 284 times, making it the 179th most common word in a corpus of 500,000 words.^[6]

Etymology 2

Ellipsis of punkt w punkt.^[7] First attested in the 19th century.^[8]

Adverb

punkt (not comparable)

1. (colloquial) on the dot (exactly at a particular hour, neither earlier nor later)

   Synonym: punktualnie

References

1. Stanisław Dubisz, editor (2003), “punkt”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎ (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
2. Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “punkt”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
3. Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “punkt”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
4. Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “punkt”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
5. Bańkowski, Andrzej (2000) “punkt I”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
6. Ida Kurcz (1990) “punkt”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 478
7. Bańkowski, Andrzej (2000) “punkt II”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
8. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “punkt”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 434

Further reading

• punkt in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• punkt in Polish dictionaries at PWN
• “PUNKT”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 03.06.2009
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “punkt”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “punkt”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861

Serbo-Croatian

Etymology

From German Punkt.

Pronunciation

IPA^(key): /pûnkt/

Noun

pȕnkt m (Cyrillic spelling пу̏нкт)

1. (regional) dot
2. (regional) place
3. (regional) spot
4. (regional) point

Declension

	singular	plural
nominative	punkt	punktovi
genitive	punkta	punktova
dative	punktu	punktovima
accusative	punkt	punktove
vocative	punkte	punktovi
locative	punktu	punktovi
instrumental	punktom	punktovima

Declension of punkt

References

• “punkt”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025

Swedish

Swedish Wikipedia has an article on:

punkt

Wikipedia ^sv

Etymology

From Latin pūnctum through Old Norse punktr.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɵŋ(k)t/

Noun

punkt c

1. a period, a full stop
2. an item (on a list or an agenda)
3. (typography) a point; size of a font
4. (geometry) a point
5. a point, a spot (small location, seen as a position)
6. (figuratively) a point (in time)

   tidpunkt

   point in time

7. a dot; one of the two symbols used in Morse code
8. (finance) basis point, one hundredth of one percentage point

Declension

Declension of punkt

		nominative	genitive
singular	indefinite	punkt	punkts
	definite	punkten	punktens
plural	indefinite	punkter	punkters
	definite	punkterna	punkternas

Related terms

• angreppspunkt
• beröringspunkt
• bildpunkt
• blickpunkt
• brytpunkt
• brännpunkt
• daggpunkt
• decimalpunkt
• extrempunkt
• fixpunkt
• fryspunkt
• fästpunkt
• g-punkt
• hållpunkt
• höjdpunkt
• kardinalpunkt
• knutpunkt
• kokpunkt
• kontrapunkt
• kontrollpunkt
• kritisk punkt
• mittpunkt
• mötespunkt
• nollpunkt
• programpunkt
• punkta
• punktbelysning
• punktbeskattning
• punktbevaka
• punktera
• punktering
• punktformad
• punktformig
• punktgravyr
• punkthus
• punktingrepp
• punktingripande
• punktinsats
• punktion
• punktis
• punktkontroll
• punktlig
• punktmarkera
• punktmarkering
• punktmusik
• punktmärke
• punktsanering
• punktskatt
• punktskrift
• punktstrejk
• punktsvets
• punktsvetsa
• punktuell
• punktundersökning
• punktvis
• punktåtgärd
• randpunkt
• räntepunkt
• sadelpunkt
• samlingspunkt
• skärningspunkt
• slutpunkt
• smältpunkt
• startpunkt
• straffpunkt
• ståndpunkt
• synpunkt
• sätta punkt för
• tangeringspunkt
• tidpunkt
• trippelpunkt
• utgångspunkt
• vändpunkt
• åtalspunkt

Interjection

punkt

1. period

   Synonym: punkt slut

References

• punkt in Svensk ordbok (SO)
• punkt in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• punkt in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
• punkt in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)