ordior

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

Alternative forms

Etymology

Unknown origin.

Pronunciation

Verb

ōrdior (present infinitive ōrdīrī, perfect active ōrsus sum); fourth conjugation, deponent

  1. to begin
    Synonyms: incohō, exōrdior, occipiō, incipiō, coepiō, initiō, ineō, ingredior, aggredior, sūmō, moveō, committō, mōlior, exorior
    Antonyms: dēsistō, subsistō, cessō
  2. (weaving) to begin to weave, lay the warp
  3. to start talking about
    Synonyms: īnfit, aio, alloquor, loquor, inquam

Conjugation

  • There is a supine and perfect passive participle ōrdītus, which is rare and only post-Classical.
More information indicative, singular ...
indicative singular plural
first second third first second third
active present ōrdior ōrdīris,
ōrdīre
ōrdītur ōrdīmur ōrdīminī ōrdiuntur
imperfect ōrdiēbar ōrdiēbāris,
ōrdiēbāre
ōrdiēbātur ōrdiēbāmur ōrdiēbāminī ōrdiēbantur
future ōrdiar ōrdiēris,
ōrdiēre
ōrdiētur ōrdiēmur ōrdiēminī ōrdientur
perfect ōrsus or ōrdītus + present active indicative of sum
pluperfect ōrsus or ōrdītus + imperfect active indicative of sum
future perfect ōrsus or ōrdītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present ōrdiar ōrdiāris,
ōrdiāre
ōrdiātur ōrdiāmur ōrdiāminī ōrdiantur
imperfect ōrdīrer ōrdīrēris,
ōrdīrēre
ōrdīrētur ōrdīrēmur ōrdīrēminī ōrdīrentur
perfect ōrsus or ōrdītus + present active subjunctive of sum
pluperfect ōrsus or ōrdītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present ōrdīre ōrdīminī
future ōrdītor ōrdītor ōrdiuntor
non-finite forms infinitive participle
active passive active passive
present ōrdīrī ōrdiēns
future ōrsūrum esse,
ōrdītūrum esse
ōrsūrus,
ōrdītūrus
ōrdiendus,
ōrdiundus
perfect ōrsum esse,
ōrdītum esse
ōrsus,
ōrdītus
future perfect ōrsum fore,
ōrdītum fore
perfect potential ōrsūrum fuisse,
ōrdītūrum fuisse
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
ōrdiendī ōrdiendō ōrdiendum ōrdiendō ōrsum,
ōrdītum
ōrsū,
ōrdītū
Close

Derived terms

Descendants

See ōrdiō.

References

  • ordior”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ordior”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • ordior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to enter into conversation with some one: sermonem conferre, instituere, ordiri cum aliquo
  • Online Latin dictionary, Olivetti

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.