opschonen

Dutch

Etymology

From schoon (“clean”) +‎ op- -en. Op is also used in other verbs for cleaning or tidying up, opkuisen and opruimen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌsxoː.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧scho‧nen

Verb

opschonen

1. (transitive) to cleanse, to clean up

Conjugation

Conjugation of opschonen (weak, separable)
infinitive	opschonen
past singular	schoonde op
past participle	opgeschoond
infinitive	opschonen
gerund	opschonen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schoon op	schoonde op	opschoon	opschoonde
2nd person sing. (jij)	schoont op, schoon op2	schoonde op	opschoont	opschoonde
2nd person sing. (u)	schoont op	schoonde op	opschoont	opschoonde
2nd person sing. (gij)	schoont op	schoonde op	opschoont	opschoonde
3rd person singular	schoont op	schoonde op	opschoont	opschoonde
plural	schonen op	schoonden op	opschonen	opschoonden
subjunctive sing.1	schone op	schoonde op	opschone	opschoonde
subjunctive plur.1	schonen op	schoonden op	opschonen	opschoonden
imperative sing.	schoon op
imperative plur.1	schoont op
participles	opschonend	opgeschoond
1) Archaic. 2) In case of inversion.