opheffen

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ heffen (“to lift, heave”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opheffen

1. to lift up
2. to disband, discontinue, suspend

Conjugation

Conjugation of opheffen (strong class 6 j-present, separable)
infinitive	opheffen
past singular	hief op
past participle	opgeheven
infinitive	opheffen
gerund	opheffen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hef op	hief op	ophef	ophief
2nd person sing. (jij)	heft op, hef op2	hief op	opheft	ophief
2nd person sing. (u)	heft op	hief op	opheft	ophief
2nd person sing. (gij)	heft op	hieft op	opheft	ophieft
3rd person singular	heft op	hief op	opheft	ophief
plural	heffen op	hieven op	opheffen	ophieven
subjunctive sing.1	heffe op	hieve op	opheffe	ophieve
subjunctive plur.1	heffen op	hieven op	opheffen	ophieven
imperative sing.	hef op
imperative plur.1	heft op
participles	opheffend	opgeheven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• heffen op