ophalen

Dutch

Etymology

From op + halen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

ophalen

1. to haul up, to raise
2. to collect

Conjugation

Conjugation of ophalen (weak, separable)
infinitive	ophalen
past singular	haalde op
past participle	opgehaald
infinitive	ophalen
gerund	ophalen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	haal op	haalde op	ophaal	ophaalde
2nd person sing. (jij)	haalt op	haalde op	ophaalt	ophaalde
2nd person sing. (u)	haalt op	haalde op	ophaalt	ophaalde
2nd person sing. (gij)	haalt op	haalde op	ophaalt	ophaalde
3rd person singular	haalt op	haalde op	ophaalt	ophaalde
plural	halen op	haalden op	ophalen	ophaalden
subjunctive sing.1	hale op	haalde op	ophale	ophaalde
subjunctive plur.1	halen op	haalden op	ophalen	ophaalden
imperative sing.	haal op
imperative plur.1	haalt op
participles	ophalend	opgehaald
1) Archaic.

Derived terms

• schouders ophalen

 

Anagrams

• halen op