opdoen

Dutch

Etymology

From op +‎ doen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opdoen

1. to acquire

Conjugation

Conjugation of opdoen (irregular, separable)
infinitive	opdoen
past singular	deed op
past participle	opgedaan
infinitive	opdoen
gerund	opdoen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	doe op	deed op	opdoe	opdeed
2nd person sing. (jij)	doet op, doe op2	deed op	opdoet	opdeed
2nd person sing. (u)	doet op	deed op	opdoet	opdeed
2nd person sing. (gij)	doet op	deedt op	opdoet	opdeedt
3rd person singular	doet op	deed op	opdoet	opdeed
plural	doen op	deden op	opdoen	opdeden
subjunctive sing.1	doe op	dede op	opdoe	opdede
subjunctive plur.1	doen op	deden op	opdoen	opdeden
imperative sing.	doe op
imperative plur.1	doet op
participles	opdoend	opgedaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• doen op