onpartijdig

Dutch

Etymology

From on- (“un-, non-”) +‎ partijdig (“partial, partisan”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔmpɑrˈtɛi̯dəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧par‧tij‧dig

Adjective

onpartijdig (comparative onpartijdiger, superlative onpartijdigst)

1. not being affiliated to a stakeholder, impartial, unpartisan
2. impartial, unbiased, treating all parties, rivals or disputants equally (of persons)

   Synonym: onbevooroordeeld

3. not tainted by partiality or prejudice (of things)

   Zijn onpartijdig oordeel beviel geen van beide kampen.

   His impartial ruling pleased neither camp.

Declension

Declension of onpartijdig
uninflected	onpartijdig
inflected	onpartijdige
comparative	onpartijdiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onpartijdig	onpartijdiger	het onpartijdigst het onpartijdigste
indefinite	m./f. sing.	onpartijdige	onpartijdigere	onpartijdigste
	n. sing.	onpartijdig	onpartijdiger	onpartijdigste
	plural	onpartijdige	onpartijdigere	onpartijdigste
definite		onpartijdige	onpartijdigere	onpartijdigste
partitive		onpartijdigs	onpartijdigers	—

Antonyms

• partijdig

Derived terms

• onpartijdigheid