oiriúnaigh

Irish

Etymology 1

From oiriúint +‎ -igh.

Alternative forms

• oireamhnaigh, oireamhnuigh (superseded)^[1]

Verb

oiriúnaigh (present analytic oirúnaíonn, future analytic oiriúnóidh, verbal noun oiriúnú, past participle oiriúnaithe) (transitive)

1. to fit (conform to in size and shape)
2. to suit (be suitable, appropriate or apt for)
3. to adapt, suit (make proper or suitable)

Conjugation

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	oiriúnaím	oiriúnaíonn tú; oiriúnaír†	oiriúnaíonn sé, sí	oiriúnaímid; oiriúnaíonn muid	oiriúnaíonn sibh	oiriúnaíonn siad; oiriúnaíd†	a oiriúnaíonn; a oiriúnaíos / a n-oiriúnaíonn*; a n-oiriúnaíos*	oiriúnaítear
	past	d'oiriúnaigh mé; d'oiriúnaíos / oiriúnaigh mé‡; oiriúnaíos‡	d'oiriúnaigh tú; d'oiriúnaís / oiriúnaigh tú‡; oiriúnaís‡	d'oiriúnaigh sé, sí / oiriúnaigh sé, sí‡	d'oiriúnaíomar; d'oiriúnaigh muid / oiriúnaíomar‡; oiriúnaigh muid‡	d'oiriúnaigh sibh; d'oiriúnaíobhair / oiriúnaigh sibh‡; oiriúnaíobhair‡	d'oiriúnaigh siad; d'oiriúnaíodar / oiriúnaigh siad‡; oiriúnaíodar‡	a d'oiriúnaigh / ar oiriúnaigh*	oiriúnaíodh; hoiriúnaíodh†
	past habitual	d'oiriúnaínn / oiriúnaínn‡; n-oiriúnaínn‡‡	d'oiriúnaíteá / oiriúnaíteá‡; n-oiriúnaíteᇇ	d'oiriúnaíodh sé, sí / oiriúnaíodh sé, sí‡; n-oiriúnaíodh sé, s퇇	d'oiriúnaímis; d'oiriúnaíodh muid / oiriúnaímis‡; oiriúnaíodh muid‡; n-oiriúnaímis‡‡; n-oiriúnaíodh muid‡‡	d'oiriúnaíodh sibh / oiriúnaíodh sibh‡; n-oiriúnaíodh sibh‡‡	d'oiriúnaídís; d'oiriúnaíodh siad / oiriúnaídís; oiriúnaíodh siad‡; n-oiriúnaídís‡‡; n-oiriúnaíodh siad‡‡	a d'oiriúnaíodh / a n-oiriúnaíodh*	d'oiriúnaítí / oiriúnaítí‡; n-oiriúnaít퇇
future		oiriúnóidh mé; oiriúnód; oiriúnóchaidh mé†	oiriúnóidh tú; oiriúnóir†; oiriúnóchaidh tú†	oiriúnóidh sé, sí; oiriúnóchaidh sé, sí†	oiriúnóimid; oiriúnóidh muid; oiriúnóchaimid†; oiriúnóchaidh muid†	oiriúnóidh sibh; oiriúnóchaidh sibh†	oiriúnóidh siad; oiriúnóid†; oiriúnóchaidh siad†	a oiriúnóidh; a oiriúnós; a oiriúnóchaidh†; a oiriúnóchas† / a n-oiriúnóidh*; a n-oiriúnós*; a n-oiriúnóchaidh*†; a n-oiriúnóchas*†	oiriúnófar; oiriúnóchar†
conditional		d'oiriúnóinn; d'oiriúnóchainn† / oiriúnóinn‡; oiriúnóchainn†‡; n-oiriúnóinn‡‡; n-oiriúnóchainn†‡‡	d'oiriúnófá; d'oiriúnóchthᆠ/ oiriúnófá‡; oiriúnóchthᆇ; n-oiriúnófᇇ; n-oiriúnóchthᆇ‡	d'oiriúnódh sé, sí; d'oiriúnóchadh sé, s토/ oiriúnódh sé, sí‡; oiriúnóchadh sé, s톇; n-oiriúnódh sé, s퇇; n-oiriúnóchadh sé, s톇‡	d'oiriúnóimis; d'oiriúnódh muid; d'oiriúnóchaimis†; d'oiriúnóchadh muid† / oiriúnóimis‡; oiriúnódh muid‡; oiriúnóchaimis†‡; oiriúnóchadh muid†‡; n-oiriúnóimis‡‡; n-oiriúnódh muid‡‡; n-oiriúnóchaimis†‡‡; n-oiriúnóchadh muid†‡‡	d'oiriúnódh sibh; d'oiriúnóchadh sibh† / oiriúnódh sibh‡; oiriúnóchadh sibh†‡; n-oiriúnódh sibh‡‡; n-oiriúnóchadh sibh†‡‡	d'oiriúnóidís; d'oiriúnódh siad; d'oiriúnóchadh siad† / oiriúnóidís‡; oiriúnódh siad‡; oiriúnóchadh siad†‡; n-oiriúnóidís‡‡; n-oiriúnódh siad‡‡; n-oiriúnóchadh siad†‡‡	a d'oiriúnódh; a d'oiriúnóchadh† / a n-oiriúnódh*; a n-oiriúnóchadh*†	d'oiriúnófaí; d'oiriúnóchtha토/ oiriúnófaí‡; oiriúnóchtha톇; n-oiriúnófa퇇; n-oiriúnóchtha톇‡
subjunctive	present	go n-oiriúnaí mé; go n-oiriúnaíod†	go n-oiriúnaí tú; go n-oiriúnaír†	go n-oiriúnaí sé, sí	go n-oiriúnaímid; go n-oiriúnaí muid	go n-oiriúnaí sibh	go n-oiriúnaí siad; go n-oiriúnaíd†	—	go n-oiriúnaítear
	past	dá n-oiriúnaínn	dá n-oiriúnaíteá	dá n-oiriúnaíodh sé, sí	dá n-oiriúnaímis; dá n-oiriúnaíodh muid	dá n-oiriúnaíodh sibh	dá n-oiriúnaídís; dá n-oiriúnaíodh siad	—	dá n-oiriúnaítí
imperative		oiriúnaím	oiriúnaigh	oiriúnaíodh sé, sí	oiriúnaímis	oiriúnaígí; oiriúnaídh†	oiriúnaídís	—	oiriúnaítear
verbal noun		oiriúnú
past participle		oiriúnaithe

conjugation of oiriúnaigh (second conjugation)

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)

Derived terms

• aeroiriúnaigh
• mí-oiriúnaigh

Further reading

• Dinneen, Patrick S. (1904) “oireaṁnuiġim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 530
• Ó Dónaill, Niall (1977) “oiriúnaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Alternative forms

• oireamhnaigh (superseded)

Adjective

oiriúnaigh

1. inflection of oiriúnach:
   1. masculine genitive singular
   2. (archaic, dialectal) feminine dative singular

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
oiriúnaigh	n-oiriúnaigh	hoiriúnaigh	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

1. “oiriúnaigh”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy