misselijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch misselijc (“diverse, confused”), from Old Dutch *missilīk, from Proto-Germanic *missalīkaz. Analysable as mis (“wrong”) +‎ -e- +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɪsələk/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mis‧se‧lijk

Adjective

misselijk (comparative misselijker, superlative misselijkst)

1. nauseous, nauseated, having the urge to vomit

Declension

Declension of misselijk
uninflected	misselijk
inflected	misselijke
comparative	misselijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		misselijk	misselijker	het misselijkst het misselijkste
indefinite	m./f. sing.	misselijke	misselijkere	misselijkste
	n. sing.	misselijk	misselijker	misselijkste
	plural	misselijke	misselijkere	misselijkste
definite		misselijke	misselijkere	misselijkste
partitive		misselijks	misselijkers	—

Derived terms

• kotsmisselijk
• misselijkheid
• strontmisselijk

Descendants

• → Papiamentu: misselyk (dated)