memleket

See also: məmləkət

Crimean Tatar

Etymology

Borrowed from Turkish memleket, from Ottoman Turkish مملكت (“country”), from Arabic مَمْلَكَة (mamlaka, “kingdom”).

Noun

memleket

1. hometown, country

Declension

Declension of memleket

	singular	plural
nominative	memleket	memleketler
genitive	memleketniñ	memleketlerniñ
dative	memleketke	memleketlerge
accusative	memleketni	memleketlerni
locative	memlekette	memleketlerde
ablative	memleketten	memleketlerden

References

• “memleket”, in Luğatçıq (in Russian)

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مملكت (“country”), from Arabic مَمْلَكَة (mamlaka, “kingdom”).

Pronunciation

• IPA^(key): /mem.leˈcet/

Noun

memleket (definite accusative memleketi, plural memleketler)

1. homeland
2. (dated) country
   • 1935 November 13, Abidin Daver, “Yeni bir Dumlupınar”, in Cumhuriyet, Istanbul:

     Yeni rejim, yeni bir millet yaratmış, yeni bir memleket kurmuştur.

     [He] created a new regime and nation, established a new country.

Declension

Declension of memleket

singular plural nominative memleket memleketler definite accusative memleketi memleketleri dative memlekete memleketlere locative memlekette memleketlerde ablative memleketten memleketlerden genitive memleketin memleketlerin Possessive forms nominative singular plural 1st singular memleketim memleketlerim 2nd singular memleketin memleketlerin 3rd singular memleketi memleketleri 1st plural memleketimiz memleketlerimiz 2nd plural memleketiniz memleketleriniz 3rd plural memleketleri memleketleri definite accusative singular plural 1st singular memleketimi memleketlerimi 2nd singular memleketini memleketlerini 3rd singular memleketini memleketlerini 1st plural memleketimizi memleketlerimizi 2nd plural memleketinizi memleketlerinizi 3rd plural memleketlerini memleketlerini dative singular plural 1st singular memleketime memleketlerime 2nd singular memleketine memleketlerine 3rd singular memleketine memleketlerine 1st plural memleketimize memleketlerimize 2nd plural memleketinize memleketlerinize 3rd plural memleketlerine memleketlerine locative singular plural 1st singular memleketimde memleketlerimde 2nd singular memleketinde memleketlerinde 3rd singular memleketinde memleketlerinde 1st plural memleketimizde memleketlerimizde 2nd plural memleketinizde memleketlerinizde 3rd plural memleketlerinde memleketlerinde ablative singular plural 1st singular memleketimden memleketlerimden 2nd singular memleketinden memleketlerinden 3rd singular memleketinden memleketlerinden 1st plural memleketimizden memleketlerimizden 2nd plural memleketinizden memleketlerinizden 3rd plural memleketlerinden memleketlerinden genitive singular plural 1st singular memleketimin memleketlerimin 2nd singular memleketinin memleketlerinin 3rd singular memleketinin memleketlerinin 1st plural memleketimizin memleketlerimizin 2nd plural memleketinizin memleketlerinizin 3rd plural memleketlerinin memleketlerinin

Descendants

• → Crimean Tatar: memleket
• → Zazaki: memleket

Zazaki

Etymology

Borrowed from Turkish memleket, from Ottoman Turkish مملكت (“country”), from Arabic مَمْلَكَة (mamlaka, “kingdom”).

Noun

memleket

1. homeland
2. (dated) country