kæsa

Icelandic

Etymology

From an unattested Old Norse *kæsa (compare Faroese kæsa (“to press cheese”)), a back-formation from kæsir (“rennet”) (< Proto-West Germanic *kāsī < Latin cāseus < Proto-Indo-European *kwh₂et- (“to ferment”)), which has been reinterpreted as an agent noun and assumed to have been derived from a verb.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcʰaiːsa/

  Rhymes: -aiːsa

Verb

kæsa (weak verb, third-person singular past indicative kæsti, supine kæst)

1. (governs the accusative) to make ferment, to bury and allow to ferment

Conjugation

infinitive (nafnháttur)		að kæsa
supine (sagnbót)		kæst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kæsandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kæsi	við kæsum	present (nútíð)	ég kæsi	við kæsum
	þú kæsir	þið kæsið		þú kæsir	þið kæsið
	hann, hún, það kæsir	þeir, þær, þau kæsa		hann, hún, það kæsi	þeir, þær, þau kæsi
past (þátíð)	ég kæsti	við kæstum	past (þátíð)	ég kæsti	við kæstum
	þú kæstir	þið kæstuð		þú kæstir	þið kæstuð
	hann, hún, það kæsti	þeir, þær, þau kæstu		hann, hún, það kæsti	þeir, þær, þau kæstu
imperative (boðháttur)	kæs (þú)	kæsið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kæstu	kæsiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kæsa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kæsast
supine (sagnbót)		kæst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kæsandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kæsist	við kæsumst	present (nútíð)	ég kæsist	við kæsumst
	þú kæsist	þið kæsist		þú kæsist	þið kæsist
	hann, hún, það kæsist	þeir, þær, þau kæsast		hann, hún, það kæsist	þeir, þær, þau kæsist
past (þátíð)	ég kæstist	við kæstumst	past (þátíð)	ég kæstist	við kæstumst
	þú kæstist	þið kæstust		þú kæstist	þið kæstust
	hann, hún, það kæstist	þeir, þær, þau kæstust		hann, hún, það kæstist	þeir, þær, þau kæstust
imperative (boðháttur)	kæst (þú)	kæsist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kæstu	kæsisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kæsast — mediopassive voice (miðmynd)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kæstur	kæst	kæst		kæstir	kæstar	kæst
accusative (þolfall)	kæstan	kæsta	kæst		kæsta	kæstar	kæst
dative (þágufall)	kæstum	kæstri	kæstu		kæstum	kæstum	kæstum
genitive (eignarfall)	kæsts	kæstrar	kæsts		kæstra	kæstra	kæstra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kæsti	kæsta	kæsta		kæstu	kæstu	kæstu
accusative (þolfall)	kæsta	kæstu	kæsta		kæstu	kæstu	kæstu
dative (þágufall)	kæsta	kæstu	kæsta		kæstu	kæstu	kæstu
genitive (eignarfall)	kæsta	kæstu	kæsta		kæstu	kæstu	kæstu

kæstur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

Derived terms

• kæstur (fermented, decomposed)

References

• “kæsa” in: Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)