głowina

See also: głowiną

Polish

Etymology

From głowa +‎ -ina. First attested in 1688.^[1]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡwɔˈvina/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ɡɫɔˈvina/

• Rhymes: -ina
• Syllabification: gło‧wi‧na

Noun

głowina f

1. (endearing) head, noggin (part of the body of an animal or human which contains the brain, mouth and main sense organs)

   Synonyms: arbuz, bania, baniak, baśka, dynia, dyńka, głowa, główka, łeb, łepetyna, pała, (literary) skroń, makówka

Declension

	singular	plural
nominative	głowina	głowiny
genitive	głowiny	głowin
dative	głowinie	głowinom
accusative	głowinę	głowiny
instrumental	głowiną	głowinami
locative	głowinie	głowinach
vocative	głowino	głowiny

Declension of głowina

References

1. Michał Bujnowski (1688) DROGA do DOMV‎ (in Polish), page 43

Further reading

• głowina in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “głowina”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “głowina”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “głowina”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 848
• głowina in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego