gehoorzamen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch gehoorsamen, from Old Dutch *gihōrsamon. Equivalent to gehoorzaam +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈɦoːrzaːmə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

gehoorzamen

1. (transitive) to obey

Conjugation

Conjugation of gehoorzamen (weak, prefixed)
infinitive	gehoorzamen
past singular	gehoorzaamde
past participle	gehoorzaamd
infinitive	gehoorzamen
gerund	gehoorzamen n
	present tense	past tense
1st person singular	gehoorzaam	gehoorzaamde
2nd person sing. (jij)	gehoorzaamt, gehoorzaam2	gehoorzaamde
2nd person sing. (u)	gehoorzaamt	gehoorzaamde
2nd person sing. (gij)	gehoorzaamt	gehoorzaamde
3rd person singular	gehoorzaamt	gehoorzaamde
plural	gehoorzamen	gehoorzaamden
subjunctive sing.1	gehoorzame	gehoorzaamde
subjunctive plur.1	gehoorzamen	gehoorzaamden
imperative sing.	gehoorzaam
imperative plur.1	gehoorzaamt
participles	gehoorzamend	gehoorzaamd
1) Archaic. 2) In case of inversion.