gíog

Irish

Alternative forms

• gíoc, giucs (noun only)^[1]
• díog, gíocs (both noun and verb)^[2]

Etymology

Onomatopoeic, though possibly related to the Germanic family that includes German Geige (“fiddle”).

Noun

gíog f (genitive singular gíge, nominative plural gíoga)

1. a cheep, chirp, squeak, tweet
2. (chiefly in the negative) a word, peep

   Níor labhair mé gíog.

   I never said a word.

   Níl gíog cloiste aige óna dheirfiúr.

   He hasn’t heard a peep from his sister.

Declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative gíog gíoga Vocative a ghíog a ghíoga Genitive gíge gíog Dative gíog gíg (archaic, dialectal) gíoga

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an ghíog na gíoga Genitive na gíge na ngíog Dative leis an ngíog leis an ngíg (archaic, dialectal) don ghíog don ghíg (archaic, dialectal) leis na gíoga

Declension of gíog

Second declension

Derived terms

• gíog ná míog

Verb

gíog (present analytic gíogann, future analytic gíogfaidh, verbal noun gíogadh, past participle gíogtha)

1. to cheep, chirp, squeak, tweet
2. to crow (utter a sound of joy)

Conjugation

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	gíogaim	gíogann tú; gíogair†	gíogann sé, sí	gíogaimid	gíogann sibh	gíogann siad; gíogaid†	a ghíogann; a ghíogas / a ngíogann*	gíogtar
	past	ghíog mé; ghíogas	ghíog tú; ghíogais	ghíog sé, sí	ghíogamar; ghíog muid	ghíog sibh; ghíogabhair	ghíog siad; ghíogadar	a ghíog / ar ghíog*	gíogadh
	past habitual	ghíogainn / ngíogainn‡‡	ghíogtá / ngíogtᇇ	ghíogadh sé, sí / ngíogadh sé, s퇇	ghíogaimis; ghíogadh muid / ngíogaimis‡‡; ngíogadh muid‡‡	ghíogadh sibh / ngíogadh sibh‡‡	ghíogaidís; ghíogadh siad / ngíogaidís‡‡; ngíogadh siad‡‡	a ghíogadh / a ngíogadh*	ghíogtaí / ngíogta퇇
future		gíogfaidh mé; gíogfad	gíogfaidh tú; gíogfair†	gíogfaidh sé, sí	gíogfaimid; gíogfaidh muid	gíogfaidh sibh	gíogfaidh siad; gíogfaid†	a ghíogfaidh; a ghíogfas / a ngíogfaidh*	gíogfar
conditional		ghíogfainn / ngíogfainn‡‡	ghíogfá / ngíogfᇇ	ghíogfadh sé, sí / ngíogfadh sé, s퇇	ghíogfaimis; ghíogfadh muid / ngíogfaimis‡‡; ngíogfadh muid‡‡	ghíogfadh sibh / ngíogfadh sibh‡‡	ghíogfaidís; ghíogfadh siad / ngíogfaidís‡‡; ngíogfadh siad‡‡	a ghíogfadh / a ngíogfadh*	ghíogfaí / ngíogfa퇇
subjunctive	present	go ngíoga mé; go ngíogad†	go ngíoga tú; go ngíogair†	go ngíoga sé, sí	go ngíogaimid; go ngíoga muid	go ngíoga sibh	go ngíoga siad; go ngíogaid†	—	go ngíogtar
	past	dá ngíogainn	dá ngíogtá	dá ngíogadh sé, sí	dá ngíogaimis; dá ngíogadh muid	dá ngíogadh sibh	dá ngíogaidís; dá ngíogadh siad	—	dá ngíogtaí
imperative		gíogaim	gíog	gíogadh sé, sí	gíogaimis	gíogaigí; gíogaidh†	gíogaidís	—	gíogtar
verbal noun		gíogadh
past participle		gíogtha

conjugation of gíog (first conjugation – A)

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
gíog	ghíog	ngíog
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

1. “giucs”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy
2. “gíog”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy

Further reading

• Dinneen, Patrick S. (1904) “gíog”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 362
• Ó Dónaill, Niall (1977) “gíog”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN