corrigeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch corrigeren, from Old French corriger, from Latin corrigō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔriˈʒeːrə(n)/, /kɔriˈɣeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: cor‧ri‧ge‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

corrigeren

1. (transitive) to correct (to make something that was not valid become right)

   Synonyms: rechttrekken, rechtzetten, rectificeren

Conjugation

Conjugation of corrigeren (weak)
infinitive	corrigeren
past singular	corrigeerde
past participle	gecorrigeerd
infinitive	corrigeren
gerund	corrigeren n
	present tense	past tense
1st person singular	corrigeer	corrigeerde
2nd person sing. (jij)	corrigeert, corrigeer2	corrigeerde
2nd person sing. (u)	corrigeert	corrigeerde
2nd person sing. (gij)	corrigeert	corrigeerde
3rd person singular	corrigeert	corrigeerde
plural	corrigeren	corrigeerden
subjunctive sing.1	corrigere	corrigeerde
subjunctive plur.1	corrigeren	corrigeerden
imperative sing.	corrigeer
imperative plur.1	corrigeert
participles	corrigerend	gecorrigeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• correctie

Descendants

• Afrikaans: korrigeer
• Negerhollands: korrigeer