afvlakken

Dutch

Etymology

From af +‎ vlak +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑˌflɑ.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧vlak‧ken

Verb

afvlakken

1. (transitive, intransitive) to smoothen (to make or become smooth)

   Synonyms: egaliseren, nivelleren, schaven

Conjugation

Conjugation of afvlakken (weak, separable)
infinitive	afvlakken
past singular	vlakte af
past participle	afgevlakt
infinitive	afvlakken
gerund	afvlakken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vlak af	vlakte af	afvlak	afvlakte
2nd person sing. (jij)	vlakt af, vlak af2	vlakte af	afvlakt	afvlakte
2nd person sing. (u)	vlakt af	vlakte af	afvlakt	afvlakte
2nd person sing. (gij)	vlakt af	vlakte af	afvlakt	afvlakte
3rd person singular	vlakt af	vlakte af	afvlakt	afvlakte
plural	vlakken af	vlakten af	afvlakken	afvlakten
subjunctive sing.1	vlakke af	vlakte af	afvlakke	afvlakte
subjunctive plur.1	vlakken af	vlakten af	afvlakken	afvlakten
imperative sing.	vlak af
imperative plur.1	vlakt af
participles	afvlakkend	afgevlakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afvlakking