adamantyn

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin adamantinus.^[1] First attested in 1563.^[2]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.daˈman.tɘn/

• (Middle Polish) IPA^(key): /a.daˈmɒn.tɨn/

• Rhymes: -antɘn
• Syllabification: a‧da‧man‧tyn

Noun

adamantyn m inan

1. (obsolete, mineralogy) diamond

   Synonym: diament

Declension

	singular	plural
nominative	adamantyn	adamantyny
genitive	adamantynu	adamantynów
dative	adamantynowi	adamantynom
accusative	adamantyn	adamantyny
instrumental	adamantynem	adamantynami
locative	adamantynie	adamantynach
vocative	adamantynie	adamantyny

Declension of adamantyn

Derived terms

adjective

• adamantynowy

 

Related terms

adjective

• adamantowy

 

nouns

• adamant
• adamantan

 

References

1. Krystyna Siekierska (08.03.2012) “ADAMANTYN”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
2. Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “adamantyn”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “adamantyn”, in Słownik języka polskiego, volume 1, page 4
• Aleksander Zdanowicz (1861) “adamantyn”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “adamantyn”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 7